لذت یک پاسخ

(این یادداشت، در ادامه سلسله یادداشت‌های «گزارش یک پیگیری» است.)

علی ششتمدی:

قضیه از جایی شروع شد که چند خانواده، به نتایج آزمون ورودی مدارس سمپاد (تیزهوشان) اعتراض داشتند و خواستند تا رسانه به آن‌ها کمک کند. ضمن آن‌که پیگیر شدم تا در حد توان در رسانۀ محلی و روزنامۀ ملی، صدای اعتراضشان را منتشر کنم، به آن‌ها تأکید کردم که راهکار مؤثر برای چنین مطالبه‌ای، پیگیریِ آن از طریق دفتر نمایندگان مردم در مجلس است.

با توجه به سابقه و نوع نگاهی که از بهروز محبّی می‌شناختم، پیشنهاد دادم که مسئله را با ایشان در میان بگذارند. این خانواده‌های محترم، خواستۀ بزرگی نداشتند! آن‌ها نتوانسته بودند از طریق شماره تماس‌های معرفی شد، به نتیجه‌ها اعتراض کنند، ضمن آن‌که با وجود اشکالات فاحش و خطاهای بزرگ آزمون، موفق نشده بودند، پاسخی برای سؤال‌هایشان از مسئولان امر به دست بیاورند.

به نمایندۀ آن‌ها تأکید کردم که من نه دوست آقای محبی هستم نه با دفتر ایشان ارتباطی دارم! و نه اصلاً به لحاظ گرایش سیاسی، با گروه آن‌ها هم‌فکرم! خانواده‌ها خودشان وقت گرفتند (و جالب آن‌که به‌خوبی ارتباط برقرار شده بود که این نشانۀ نظم و پاسخگوییِ دفترِ جناب نماینده است) و من صرفاً به‌عنوان یکی از اهالی رسانه، در جلسۀ مشترکشان شرکت کردم.

خانواده‌ها سندها و دلایل خود در مورد اشکالات آزمون (مثلاً اینکه بر اساس کلید منتشرشدۀ خود سازمان، بیش از ۱۵ تست دارای خطا هستند) مطرح کردند و جریان پاسخ‌گو نبودنِ تلفن‌های سازمان را هم گفتند. بعضی خانواده‌ها هم انتقادهای شخصی به کارنامۀ اعلام‌شدۀ فرزندشان داشتند که دکتر محبی، موارد را شخصاً یادداشت و مدارک را دسته‌بندی کرد. ازآنجاکه می‌دانستم ایشان خود در مراکز سمپاد مسئولیت داشته، می‌دانستم که در همان جلسۀ کوتاه، صدر و ذیل ماجرا را تحلیل کردند و کار پیگیری شد.

در نهایت، پیگیری‌های مداوم، تلفن زدن‌ها و بازخواست‌ها از مسئولان مرتبط در وزارت (و حتی خود وزیر) به نتیجه نشست و متوجه شدم که خانواده‌ها، توانسته‌اند به بخشی از مطالبات خود برسند. آن کسی که توضیح خواسته بود، به کانال‌های ارتباطی مناسبی مرتبط شد و موردسؤال خود را طرح کرد و جواب گرفت. در پاسخ به مطالبۀ به‌حقِ کسانی که به خطاهای آزمون اعتراض داشتند، جهت کاهش اثرِ خطا، تکمیل ظرفیت اعلام شد و تعداد دیگری از دانش‌آموزان شرکت‌کننده، پذیرفته شدند.

درست است که اصل خطاها در آزمون، دیگر قابل برطرف شدن نیست ـ و نهایتاً این تجربه، در سال‌های آینده می‌تواند باعث بهبود حال اسفبار آزمون ورودی تیزهوشان شود ـ و هرچند هنوز دانش‌آموزان شایسته‌ای هستند که به‌واسطۀ این آزمون غیراستاندارد، موفق به راه‌یابی به سمپاد نشدند، اما اینکه پیگیریِ این خانواده‌های آرام، محترم و البته محقّ، به پاسخ رسید، بسیار ارزشمند است! آن‌ها پرسیدند و پاسخ گرفتند و حتی توانستند با رئیس سازمان نیز ارتباط بگیرند! و به نظرم این نتیجه، شایستۀ تقدیر است.

همان‌طور که صریح نقد می‌کنیم، صریح هم تشکر کنیم. نه از اعضای دفتر بهروز محبی هستم و نه از یارانشان و نه نفعی از این تقدیر می‌برم؛ اما فکر می‌کنم باید روی صندلیِ انصاف بنشینیم و در کنار تمام اختلاف‌سلیقه‌ها و افکار، در مقابل این پیگیری موفق، با همان زبان صریح، تشکر کنیم! طبیعتاً این نمونه‌ها ما را به پیگیری‌های دیگر مطالباتِ مردمی، حسابی امیدوار می‌کند و امیدوارم با تحقق مطالبه‌های دیگر، فرصت‌های زیادی از نوشتن چنین تقدیرهایی به دست بیاورم.