مهم‌ترین دردِ این روزهای همۀ ما

سبزواریان

یکی از مهم‌ترین وظایف رسانه، این است که بتواند در مورد آنچه دغدغۀ ذهن اکثر مردم است، بنویسد، تحلیل کند، شفاف‌سازی کند، اخبار مهم آن حوزه را دسته‌بندی و ارائه دهد و … تا بتواند برای اجتماع خود مفید واقع شود.

پیداکردن این سوژه‌ها و نوشتن از آن‌ها سخت شده است. در واقع مدام ذهن‌مان را سراغ موضوع‌های مختلف از جاده، راه‌آهن، کارخانه‌ها، پروژه‌ها، آب، کشاورزی، صندلی‌های مدیریت و . … می‌بریم اما دست‌خالی برمی‌گردیم؛ چراکه این موضوعات، در مقابل دغدغه‌های اساسی مردم، از اولویت کمتری برخوردار هستند.
از آن طرف، شرایط را درک می‌کنیم.

بی‌رحمانه‌ترین تحریم‌های تاریخ، حصاری بر این کشور کشیده و ملت‌های مدعیِ حقوق بشر، حتی به بیماران سرزمین ما رحم نمی‌کنند و داروهای اساسی آن‌ها را نیز تحریم کرده‌اند. در حوزۀ ملی هم سیاست‌گذاری‌هایی وجود دارد که گاهی از سر ناچاری است – مانند همین جراحی اقتصادی – گاهی هم اگر نقدی به آن‌ها داریم، در رسانۀ محلی، قابل انعکاس نیست، چرا که صدایش به پایتخت نمی‌رسد.

گذشته از همۀ این‌ها، بی‌شک درد و رنج اکثریت مردم در این روزها، دغدغۀ گرانی است. این را می‌دانیم، اما بخشی از این وضعیت، ناگزیر است و به‌عنوان یک ملت باید با همراهیِ یکدیگر، با درک وضعیت موجود، صبر پیشه کنیم و حرکت کنیم به سمت روزهای درخشان و اوضاع اقتصادی مطلوب. طبیعتاً این صبرِ ما، توقعمان را از سیاست‌گذاران و مجریان سیاست‌ها جدی‌تر می‌کند تا تصمیم‌های درست بگیرند و هزینه‌های سربار جامعه را تاحدامکان کم کنند.

در کنار همۀ این چیزهایی که درک می‌کنیم، یک چیز دیگر هست که نمی‌توانیم درک کنیم! یکی دیگر از مهم‌ترین دغدغه‌های مردم مسئلۀ اجارۀ مسکن و قیمت املاک است. ما را برای واردات زمین که دیگر تحریم نکرده‌اند، پس چرا این روزها شاهد این اعداد و ارقام باورنکردنی هستیم؟ در همین سبزوار، هر آنکه یک ماه به موعد اجاره‌اش رسیده باشد، به خاک سیاه می‌نشیند! و وقتی با اعداد نجومی رهن و اجاره‌ها روبرو می‌شود، افق زندگی مقابل دیدش تیره‌وتار خواهد شد.

این را می‌دانیم که درد امروزِ مردم ما این‌ها است و سعی می‌کنیم بنویسیم؛ ولی ظرفیت صدای ما تا چه فاصله‌ای است؟ کسی صدای ما را می‌شنود؟