گام دوم

مهدی مقصودی

بیست ‌و سوم مردادماه ۱۳۵۰ روزی سیاه و تاریک در تقویم ملی ایران است؛ در این روز بخشی از استان چهاردهم ایران یعنی بحرین با توطئه و فشار انگلیس و بی‌عرضگی حکومت پهلوی از ایران منفک شده و به‌عنوان کشوری مستقل اعلام استقلال نمود.

البته این لکه ننگ اولین بار نبود که در تاریخ ایران ثبت می‌شد؛ بعد از مرگ آغامحمدخان قاجار، اضمحلال و فروپاشی ایران به‌تدریج آغاز شد و به‌مرورزمان بخش‌های مختلفی از سرزمین‌های ایران از این امپراتوری بزرگ منفک و مستقل گشت؛ چنانچه به نحوه‌ی جدا شدن این سرزمین‌ها از ایران با دقت نگریسته شود بلااستثناء حضور و توطئه انگلیس در این خیانت‌ها دیده می‌شود!

توطئه‌های انگلیس علیه ایران گاهی کاملاً آشکار و عیان است، همچون نقششان در جدا شدن هرات و سیستان از ایران و گاه به‌صورت غیرمستقیم و پنهان، همچون نقش انگلیس در انعقاد قراردادهای ننگین گلستان و ترکمانچای! گاه به‌صورت مشترک با دیگر کشورها بوده است همچون مشارکت با امریکا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و گاه به‌تنهایی همچون فشار به محمدرضا شاه پهلوی و منفک کردن بحرین از ایران.

به‌هرحال به نظرم در ۲۰۰ سال اخیر ایران از هیچ کشوری به اندازه انگلیس آسیب ندیده است؛ بعد از پیروزی دکتر محمد مصدق در دادگاه لاهه، توقیف کشتی انگلیس توسط ایران دومین حرکتی است که ایران توانسته است در ۲۰۰ سال اخیر در برابر حجم گسترده توطئه‌ها و خیانت‌های انگلیس علیه ایران انجام دهد؛ امیدواریم این اتفاق شروعی باشد بر پایان خیانت‌های استعمار پیر!