دولتی ناکارآمد با مجلسی که قوی نیست

🖋مهدی مقصودی

اول: خرداد ماه سال جاری، در یادداشتی که بعد از جراحی اقتصادی دولت رئیسی – که بیشتر به فاجعه‌ی اقتصادی شبیه بود – منتشر کردم. نوشته بودم: علاوه بر اقتصاد، در دیگر حوزه‌ها همچون سیاست، فرهنگ، ورزش و… هم وضع خوب نیست و فقط فرقش با اقتصاد در این است که اثرات آن محسوس نیست و کمی دیرتر نمایان خواهد شد.

دوم: با گذشت یک‌سال و اندی از عمر دولت سیزدهم، بیش از پیش ناکارآمدی این دولت برای عموم آشکار شده است و به جز عده‌ای معدود از طرفداران دولت – که نمی‌خواهند قبول کنند انتخابشان اشتباه بوده است – اکثریت جامعه پذیرفته‌اند که آبی از این دولت گرم نخواهد شد!

سوم: توانمندی و کارآمدی دولت‌ها در بحران‌ها نمایان می‌شود؛ گذشت بیش از دو ماه از شروع درگیری‌ها در سطح کشور، گویای ضعف‌های دولت ناکارآمدی است که نه تنها نمی‌تواند موضوع را مدیریت کند بلکه اظهارات و رفتارهای وزرای بی‌تجربه و ناکاربلدش به مثابه‌ی بنزینی است بر روی آتش افروخته شده‌! شاهد این ادعا سخنان و رفتار نابخردانه‌ی بعضی از وزرای دولت سیزدهم است؛ به عنوان مثال:

۱) صحبتهای وزیر علوم دولت سیزدهم در بین دانشجویان دانگاه شریف و تهدید آنان.

۲) لبخند عجیب وزیر ارتباطات در پاسخ به خبرنگاران بعد از اجرای فیلترینگ.

۳) اظهارات وزیر آموزش و پرورش در خصوص انتقال دانش‌آموزان معترض به مراکز بازپروری.

نکته‌ی پایانی: این روزها بیش از هر زمان دیگری، خلأ یک مجلس قوی احساس می‌شود تا با فراخواندن رئیس‌جمهور به مجلس، او را مجبور به اصلاح کابینه و رویه‌های غلط دولت نمایند و یا اینکه با طرح عدم کفایت سیاسی او، جلو خسارت‌های بیشتر به کشور را بگیرند.