تصمیم‌های غلط

مهدی مقصودی

با گذشت هشت ماه از شروع به کار دولت سیزدهم، نتیجۀ تصمیمات وزیران ناکاربلد، در حال آشکار شدن است؛ از همان ابتدای معرفی وزرای پیشنهادی به مجلس، کاملاً مشخص بود که با این وزرا، دولت راه به جایی نخواهد برد! ولی صدای دلسوزان واقعی کشور، به جایی نرسید.
آنچه امروز در استدلال‌ها و متعاقب آن، تصمیم‌های دولت شاهدیم، پاک‌کردن صورت‌مسئله و عدم توجه به عواقب ادعاها و نیز تصمیم‌گیری‌ها است؛ به‌عنوان‌مثال گفته می‌شود:
الف) ارز ۴۲۰۰ تومانی فسادآور است؛ پس جهت جلوگیری از فساد باید ارز ۴۲۰۰ تومانی را حذف کرد؛ درحالی‌که تصمیم درست، برخورد با افراد فاسد و سوءاستفاده‌گر است، نه حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی که با نیازهای اولیۀ اقشار مختلف جامعه مرتبط است.

ب) آرد تولید داخل، به کشورهای همسایه قاچاق می‌شود، پس جهت جلوگیری از قاچاق آرد، باید قیمت آن با قیمت‌های جهانی یکی شود؛ درحالی‌که تصمیم درست، برخورد با قاچاقچیان آرد است، نه آزادسازی قیمت آرد که با خوراک مهم و اولیۀ عموم افراد جامعه در ارتباط است.
علاوه بر این، با استدلال فوق، عملکرد نهادهای نظارتی و امنیتی هم زیر سؤال رفته است!
ج) قیمت روی کالاهای تولیدی در بعضی کارخانه‌ها، بدون ضابطه و بالا است، پس باید قیمت تولیدکننده، بر روی کالاها درج شود؛ درحالی‌که تصمیم درست، برخورد با تولیدکنندگانی است که تخلف کرده‌اند، نه اینکه با درج قیمت تولیدکننده، و سپس مصرف‌کننده بر روی کالاها، فروشندگان و مصرف‌کنندگان نهایی کالاها را دچار سردرگمی کنیم.

موارد فوق، تنها مثال‌هایی بود جهت تبیین نوع نگاه تصمیم‌گیران این ‌روز‌های کشور در حوزۀ اقتصاد. در دیگر حوزه‌ها همچون سیاست، فرهنگ، ورزش و… نیز وضع از این بهتر نیست؛ فقط فرقش با اقتصاد در این است که: اثرات آن محسوس نیست و کمی دیرتر نمایان خواهد شد.