تکنولوژی بخشی از فرهنگ ماست

تکنولوژی، فعالیت انسان‌هاست برای آسان‌تر کردن زندگی. قدمت فناوری (تکنولوژی) برمی‌گردد به سال‌ها قبل؛ از دانش مهندسی و… خیلی قدیمی‌تر است.

فناوری خوب است یا بد؟ شاید برای شما هم این سؤال پیش آمده باشد. شاید به جوابی سیده باشید، شاید هم همچنان سرگردان، بین خوبی‌ها و بدی‌هایش مانده باشید. یکی از این فناوری‌ها خودرو است.*

ولی باور کنید، فناوری خوب، خوب است و فناوری بد، بد است. واضح‌تر بگویم؛ حتی فناوری خوب هم گاهی اوقات بد است اگر راه درست استفاده از آن را ندانید. باز هم واضح‌تر بگویم؟ بسیار خوب؛ اجازه بدهید با یک مثال ساده، منظورم را انتقال دهم.

اول صبح است و شما توی خواب ناز هستید. خواب دم صبح و خواب‌های طلایی و هوای خوب و آرامش و … بعد یک‌مرتبه گوشی همراهتان زنگ می‌زند و شما از خواب می‌پرید. اگر با صدای خشن و آهنگ بدصدایی بیدار شوید، یک روز نه‌چندان دوست‌داشتنی به دنبالش خواهید داشت. گوشی همراه یک فناوری‌ست. نمی‌خواهم از دوست دارانش انتقاد کنم اما همین فناوری گاهی وقت‌ها می‌شود باعث دردسر! مثل همین مثال بالا؛ اعصاب آدم به هم می‌ریزد و تا شب با همه دعوا دارد.

اما ممکن هم هست اگر زنگ نزند و شما را بیدار نکند، خواب بمانید و باز هم یک روز پر از نگرانی و دلهره را شروع کنید. پس نمی‌توان کامل حذفش کرد و لازمش ندانست. باید اول یک آهنگ ملایم و خوب برای گوشی و زنگ هشدارش انتخاب کرد. گوشی را چند دقیقه‌ای زودتر تنظیم کرد. وقتی با آهنگ ملایم بیدار شدید، آلارم گوشی را آهسته خاموش کنید و چند دقیقه با چشم‌های بسته دراز بکشید و بعد بیدار شوید و بروید سراغ صبحانه و نظافت و کارهای شخصی و کار روزانه.

باید قول بدهید مقاومت کنید. در برابر چه چیزی؟ در برابر اینکه این وسط سری به گوشی بزنید و شبکه‌های اجتماعی را چک کنید و وقتتان بگذرد و یک‌دفعه به خودتان بیایید و ببینید باز هم دیرتان شده، باز هم یک روز پر از استرس در انتظار شماست.

فناوری و اختراع چیزهای جدید می‌تواند مفید باشد و زندگی را آسان‌تر کند. آدم تا بوده، همیشه به دنبال آسایش و راحتی بوده و داشتن یک زندگی آسان؛ اما شاید شما هم جز آن دسته از آدم‌ها باشید که با این نظر موافق‌اند، گاهی لازم است با فناوری خداحافظی کرد، البته برای چند لحظه. گاهی احساس می‌کنید خسته هستید و دلتان می‌خواهد برگردید به همان سبک و سیاق قدیم. هیچ اشکالی ندارد. برای چند لحظه قید فناوری را بزنید؛ اما منکرش نشوید که سروکارتان با کرام‌الکاتبین است.

پیشرفت فناوری، آن هم با این سرعت زیاد، در آینده شغل‌ها و حرفه‌های تازه‌ای را به دنبال خواهد داشت. همان‌طور که شما نسل جوان، گاهی وقت‌ها در برابر چشمان متعجب و دهان بازمانده نسل قدیم پوزخندی می‌زنید و با نگاه شیطنت‌آمیزتان نگاهشان می‌کنید. روزی خواهد رسید که نوه و نتیجه‌های شما، کلی به دهان باز و نگاه خیره و متعجب شما بخندند و شما هی حرص بخورید و کاری از دستتان ساخته نباشد و مدام این ضرب‌المثل توی ذهنتان رژه برود: «چیزی که عوض دارد، گله ندارد.»

پس سعی کنید منصف بوده و به فکر آینده هم باشید. قبول کنید خیلی امکانات امروزی برای بعضی‌ها غیرقابل درک و حتی گیج‌کننده است. برگردیم به بحث قبلی و شغل‌های پرهیجانی که فناوری در آینده به دنبال خواهد داشت. این دفعه خودم با مثال شروع می‌کنم؛ همیشه آوردن مثال به فهم مطلب کمک می‌کند. (باور کنید یاد مدرسه و دانشگاه و … افتادم، امتحان آخر سال و زدن مثال بعد از هر سؤال. پشتم لرزید؛ ولی مهم نیست، ادامه می‌دهم)

بله مثال زدن به درک بهتر مطلب کمک می‌کند. فرض کنید شما توی صد سال آینده زندگی می‌کنید، (سر چند سال این‌ور و آن ور زیاد بحث نکنیم) رفته‌اید به یک مهمانی و نشسته‌اید کنار یک مادر خوب و نمونه؛ برمی‌گردد طرف شما و با کلی ذوق و شوق به شما می‌گوید: «بچه‌ام خیلی زرنگه، نابغه‌س؛ می‌خواد خلبان فضاپیما بشه.»

یا مثلاً توی همان مهمانی، بنشینید کنار یک آقای شیک و خیلی مؤدب و بشنوید: «شما هم از این ربات‌های پرنده خدمتکار، خریدین؟ قیمتش مفته! حراج زدن؛ این روزا کارای خونه بدون اونا لنگ می‌زنه. ولی شنیدم مدل جدیدش اومده تو بازار. آگه جایی دیدین، منم خبر کنین، لطف شما کم نشه.»

شاید هم توی همان مهمانی بنشینید کنار یک خانم خیلی موقر، با سر و لباس شیک؛ و بعد از سلام و احوالپرسی به شما بگوید: «من تو رشته پیش‌بینی شرایط آینده فارغ‌التحصیل شدم، البته تو شاخه اختصاصی خوندن فکر آدم‌ها، افتخار آشنایی با چه کسی رو دارم؟!» شما هم برگردید و بگویید: «منم فارغ‌التحصیل تو رشته ساختمان سازه هستم، شاخه اختصاصی هوا و فضا. الآنم دارم رو یه پروژه تو سیاره … کار می‌کنم. از آشنایی با شما خوشحالم.»

به همین راحتی! از این انسان دو پا، هرچی بگویید، برمی‌آید.

فناوری خوب است تا زمانی که در اختیار منافع انسانیت باشد. تا آن زمان «همه چی خوب و آرومه؛ ما چقدر خوشبختیم!»

—

* ماشین و ماشین‌سواری، هم مزایا دارد و هم معایب. بستگی دارد دست اهلش باشد و درست استفاده شود و هدف از استفاده کردنش خلاصه نشود به چشم و هم‌چشمی و خالی کردن عقده سرعت زیاد و انگشت‌نما شدن.

سوار ماشین شویم؛ به قوانین احترام بگذاریم و موقع پارک کردن هم حواسمان باشد؛ نه زیاد از جدول فاصله بگیریم؛ نه خدای‌نکرده برویم داخل جدول. فاصله ۳۰ سانت از جدول، بهترین فاصله است؛ از آموزش رانندگی بگذریم…

*منتشر شده در شماره ۱۵ نشریه ستاره شرق