جمله‌سازی با «مردم»!

-مردم، مخالف تصویب CFT هستند.
-مشکل مردم، بیکاری و گرانی است.
-حضور زنان در ورزشگاه‌ها، مطالبه مردم است.
– و … مردم… مردم … مردم!
ما هرروز صدها جمله می‌شنویم و می‌گوییم که فاعل، مسندالیه، مفعول، متمم و… آن کلمه «مردم» است. چپ و راست، آرمان‌گرا و اصولگرا، اصلاح‌طلب و سلطنت‌طلب و… هم فرقی باهم ندارند. همه‌شان در جمله‌سازی با «مردم»، اتفاق‌نظر دارند و روزانه هزاران جمله رنگارنگ با این کلمه چهارحرفی می‌سازند و می‌گویند و می‌نویسند!
این مشکل در دوران ابتدایی ما هم بود و بچه‌ها نمی‌دانستند منظور از «مردم»، دقیقاً چی و کی است!
مثلاً صبح رادیو می‌گفت که «مردم» در بمباران شهید شدند، عصر هم از پدربزرگم می‌شنیدم که «مردم» صف ایستاده‌اند برای روغن نباتی کوپنی! گیج می‌شدیم که چطور کسی که شهید شده است، می‌تواند توی صف روغن نباتی بایستد؟! یا روز جمعه پیش‌نماز مسجدمان توی راهپیمایی، میکروفون دستش می‌گرفت و می‌گفت «مردم ما اهل حجاب و چادر هستند» و روز شنبه بقال محله‌مان با دیدن کاکل بیرون از روسری چند دختر جوان، می‌گفت «مردم» بی‌حیا شده‌اند و دیگر اعتقادی به حجاب ندارند! گیج‌تر از قبل می‌شدیم که مردم بالاخره بی‌حیا و بدحجاب است یا اهل حجاب و چادر؟!
من همه آن سال‌ها درگیر سؤالی بوده‌ام که می‌توانست اصلاً وجود نداشته باشد! اگر رادیو و پدربزرگ و پیش‌نماز و بقال محله ما به‌جای کلمه «مردم»، از عباراتی مثل «گروهی از مردم» یا «فلان درصد از مردم» استفاده می‌کردند، نه من درگیر یک سؤال بیجا می‌شدم و نه جمله‌سازی با «مردم» این‌قدر در جامعه ما رونق می‌گرفت. تصمیم سازان، صاحبان میز و منبر، اهالی رسانه و حاکمان جامعه ما، بعد این‌همه سال باید یاد بگیرند که این‌قدر بی‌پروا کلمه «مردم» را مترادف با جمع ارادتمندان حلقه‌زده بر گرد خویش و اعضای حزب و گروه خودشان و حتی دست‌بوسان دائمی منبرشان و لایک زنان همیشگی پست‌هایشان ندانند و برایش نسخه نپیچند! چه اشکالی دارد ما تنوع خواست‌ها و سلایق در لایه‌های مردم را به رسمیت بشناسیم و در چارچوب سازوکارهای قانونی، به گفتگو بنشینیم و به مطالبات همه مردم پاسخی محترمانه بدهیم؟! جایی هم اگر واقعاً در محاسبه و فهم درصد و رقم و نظر مردم دچار تردید شدیم، برویم سراغ نظرسنجی و رأی و… پس جامعه سیاست زده ما کی به بلوغ خواهد رسید؟! یعنی وقتش نیست هنوز؟!