کد خبر : 30522
دیدگاه‌ها برای خطر در کمینِ نگینِ سبزِ خراسان بسته هستند
تاریخ انتشار : دوشنبه 4 بهمن 1400 - 10:59
-

خطر در کمینِ نگینِ سبزِ خراسان

اخراج کارگران کارخانه فولاد جوین

علی ششتمدی

خبر اخراجِ چند کارگر از کارخانۀ فولاد جوین، به نظرم تلخ‌ترین خبری بود که این روزها در منطقۀ غرب خراسان رضوی منتشر شده است. فارغ از هیاهویِ سیاسیِ گروه‌ها و اشخاصِ بی‌کارنامه، گاهی در مناطقِ کمتر موردتوجه، اتفاقات تلخی می‌افتد که به‌سادگی از کنار آن‌ها می‌گذریم.

جوین را نگین سبز خراسان می‌خواندند! زیرا در خراسان بزرگ با شهرستان‌هایی پر از کویر، دشتِ جوینی وجود داشت غنی از آب‌های زیرزمینیِ فراوان و خاکِ حاصلخیز. دشتِ سبزی در محاصرۀ دو رشته‌کوه کم‌ارتفاع، در تصاویر هوایی تنها منطقه از خراسان بود که سبز دیده می‌شد، مثل زمین‌های استان‌های شمالی! جوین شبیه شمال است و حتی کشاورزیِ پررونق‌تری دارد. در خراسانِ خشک که افرادی برای اشتغال، مجبور به مهاجرت می‌شوند و سفر می‌کنند به استان‌های شمالی، نقاب و حکم‌آبادی وجود دارد که اتفاقاً مقصد مهاجرانِ جویای کار از استان گلستان و مازندران است!

این سرزمین باشکوه و مردمان آرامش اما چند سالی است با دو چالش مهم دست‌به‌گریبان هستند: ازیک‌طرف خشکسالی شدیدِ سال‌های اخیر، منابع آبی را به‌شدت کاهش داده و از طرف دیگر سیاست‌های غلط در راستای «توسعه» ضربه‌های جبران‌ناپذیری به ظرفیت‌های طبیعی منطقه زده است.

سال‌های ابتدای پس از انقلاب، تعداد زیادی مجوز چاه عمیق در دشت جوین صادر شد، این چاه‌های عمیق، انقلابی در کشاورزی منطقه ایجاد کردند، اما رشد کمّی و کیفی آن‌ها – فراتر از ظرفیت منابع آبی – باعث شده که عملاً چشمه یا قناتی دیگر در تمام این منطقه باقی نماند و سطح آب‌های زیرزمین آن‌قدر افت کند. امروز در این گستره، فقط با پمپ‌های قوی و در عمق زیاد می‌توان آب استحصال کرد.

از طرف دیگر کارخانه‌های زیادی در سال‌های اخیر، به وسوسۀ همین منابع آبی، در دشت جوین تأسیس شدند. چاه‌های دائمی و پمپ‌های مکنده با دبیِ بالا، مانند زالویی که به رگ‌های انسان می‌افتد، شروع کردند به مکیدن منابع آبی و سرعت کاهش این منابع، شتابِ تندتری گرفت. علاوه بر این، شما با سفری چند ساعته به این دشت مسطح، می‌توانید در عمق فضا، ستون‌های دود این کارخانه‌ها را ببینید که هر روز چندین هزار مترمکعب، آلودگی وارد هوای مورد تنفس مردم می‌کنند!

گاهی به دلیل مشکل اشتغال، مدیران و سیاست‌گذاران، بخشی از منابع طبیعی را قربانی می‌کنند تا خانواده‌ها بتوانند نان به سر سفره ببرند، اما اگر قرار بر این باشد کارگران بومی هم در این کارخانه‌ها سر کار نروند، پس قرار است دشت جوین را با چند کارخانه خشک کنند و اشتغالش را هم برای سرزمین‌های دیگر ببرند؟ مسئله فقط کارخانۀ فولاد نیست و از دیگر کارخانه‌های منطقه نیز گزارش‌های مردمیِ مشابهی می‌رسد از به‌کارگیری افرادِ غیربومی و تعدیل‌نیروهای بومی.

نمی‌شود گرفتاری‌های بی‌آبی و دود شیمیایی بسیاری از کارخانه‌ها را مردم روستاهای جوین بکشند و اهالی شهرهای نقاب و حکم‌آباد، اما سودِ اشتغالش برود به جیب دیگران!
البته که همۀ ما انسان هستیم و فرقی ندارد اگر هرکسی از هر شهری سر کار رفته باشد، اما «عدالت» هم این نیست که هزینه‌ها را جایی بدهند و سودها را جایی دیگر ببرند!

فکر می‌کنم لازم است مسئولان شهرستان جوین به‌خصوص فرماندار آن و هر دو نمایندۀ حوزۀ انتخابیه، این هشدارها را جدی بگیرند و سریع‌تر فکری به حال این عدم تعادل در سیاست‌گذاری‌های توسعه‌محور بکنند.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بسته شده است.