رستاخیز شعارها

این روزها، مردم آنقدر درگیر نیازهای اولیه خود شده‌اند که تحلیل مسائل زیاد مشتری ندارد. حق هم دارند و حق داریم. از نان تهیه کردنمان در صف‌های طولانی بگیر که نصف روز وقتمان را می‌گیرد تا گرانی عجیب دارو و شیب صعودی و افزایش بی‌توقف قیمت اقلام اصلی زندگی، تا مالیات سنگین مشاغل مختلف و گشت ارشاد و ممنوعیت‌های جدید، چنان همه ما را درگیر نیازهای اولیه مانند خوراک و پوشاک کرده که وقت و ذهن برای صرف کردن در مسائل دیگر نداریم.

دیگر موضوع و دغدغه ما دموکراسی، آزادی بیان، مطبوعات، ممیزی کتاب و این عبارات شیک و مجلسی نیست! امروز دغدغه ما داغ جوانان و عزیزمان است که خودروسازان و جاده‌سازان روزانه برایمان ایجادشان می‌کنند!
رسانه‌ها یعنی ما، قدرت و توانمان را تقریباً از دست داده‌ایم. قبل‌تر می‌نوشتیم تا بدانند، الآن می‌بینیم همه می‌دانند از ما هم بهتر می‌دانند. حتی از فساد موجود در اقلام یارانه‌ای مانند آرد، از جزییات قاچاق، جزییات سواستفاده از اموال دولتی و همه چیزهای دیگر هم خبر دارند، پس ما دیگر زیاد به کار نمی‌آییم.

مجلسی که قرار بود قانون حمایت از سوت‌زنان فساد را مصوب کند، درگیر تصویب طرح صیانت در سایه نامی جدید است و دولتی که قرار بود گشت ارشاد مدیران راه بیندازد، مدیرانی چون عبدالملکی منصوب می‌کند.

دغدغه مسئولان هم درس جغرافیای نسل جدید است و این که به دهه هشتادی‌ها بفهمانند اینجا پارک بعثت سبزوار است نه کویت!
هیچکس هم مسئولیت چیزی را به عهده نمی‌گیرد. رستاخیز شعارهای قشنگ است این روزها و عملکردی اینچنین! چه چیزی را تحلیل کنیم؟ کسی به ما گوش نمی‌دهد!