روابط عمومی در شهرستان ها، تنگناها و محدودیت ها

قاسم دارینی

طبق تعریف انجمن بین المللی روابط عمومی:
“روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان و عملی ممتد، مداوم و طرح ریزی شده است که از طریق آن افراد و سازمان ها می کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آنها سروکار دارند بدست آورند”

از بدو تولد واحد روابط عمومی تا به امروز سخنان زیبا و جملات نابی در مورد نقش و جایگاه روابط عمومی بیان شده ولی متاسفانه این جملات فقط در کلام مانده و بعضاً به روی کاغذ هم نیامده است و در مقابل بعضی مدیران از روابط عمومی به عنوان آچار فرانسه استفاده کرده و این امر موجب جدایی روابط عمومی از ماموریت اصلی خود بعنوان موتور محرکه سازمان شده و پل های ارتباط با مردم یکی پس از دیگری از بین می رود.

آرزوی تمام شاغلان بخش روابط عمومی، احیاء جایگاه واقعی روابط عمومی و قرار گرفتن در ردیف معاونت های مهم و مشاوران ارشد سازمان است.
با نگاهی گذرا به فعالیت های روابط عمومی در شهرستان ها متوجه می شویم که فعالیت های روابط عمومی حالتی کلیشه ای گرفته و به موارد بسیار پیش پا افتاده محدود گردیده است و بسته به نگاه مدیران مربوطه جایگاهی از عرش تا فرش دارند؛ از جمله مسایلی که روابط عمومی ها با آن دست به گریبان بوده و هر روز و هر لحظه آن را تجربه می کنند عبارتند از: جابجایی وظایف، بی ارتباط بودن بعضی وظایف تکلیف شده، عدم مشارکت جمعی کارکنان در تصمیم سازی، نگاه ابزار انگارانه به نقش روابط عمومی، اقتدار گرایی مدیران، پایین بودن آگاهی بعضی از مدیران و کارکنان از اهمیت و نقش روابط عمومی و…

امروزه در شهرستان ها روابط عمومی به جای اینکه واحدی پویا سرزنده و با نشاط بوده و به عنوان موتور محرکه سازمان ها عمل نماید به یک واحد تشریفانی تبدیل گشته که مهمترین کارکرد آن عرض ارادت به مدیران ارشد و تبلیغات برای آن هاست ؛و هرگاه از این وظیفه خطیر سرباز زند مستحق تنبه وتوبیخ و… می باشد؛ در صورتی که کار روابط عمومی کسب منافع برای کل سازمان است نه شخص مدیر.

بنا بر مطالعات انجمن روابط عمومی آمریکا:
“بالاترین ارزش روابط عمومی در پیش بینی مسایل و شکل بخشیدن به رویدادهای آینده است نه روایت گری و گزارش آنچه اتفاق می افتد یا انچه که پیش می آید.”

بنا بر این نظر، روابط عمومی ها باید با گسترش افق دید خود از حالت روزمرگی و یک تشکیلات صرفاً تشریفاتی خارج شده و به عنوان مشاور امین، نقشه های استراتزیک و راهبردی سازمان را در چهار چوب جهانی ارایه نموده و بومی نمایند.

در عصر انفجار اطلاعات یکی از مهمترین کارویژه های روابط عمومی ها، اطلاع رسانی و ارتباطات است و در این تعامل روابط عمومی ها باید با ارایه چهره ای شفاف از اداره و سازمان با رسانه ها تعامل داشته باشد.
روابط عمومی نباید نقش خط مقدم مبارزه با رسانه ها را داشته و به محض انتقاد یک رسانه از تشکیلات، آن رسانه را به غرض ورزی، بی اطلاعی و… متهم نمایند.

انشا الله با ضابطه مند شدن جایگاه روابط عمومی در کشور و خصوصاً شهرستان ها، شاهد هنر نمایی هنر هشتم در عرصه خدمت رسانی به مردم عزیز بوده و روابط عمومی مظلوم شهرستان ها از حالت رکود و روزمرگی وارادت محوری خارج گردیده و به جایگاه واقعی خود برسد.