زنگ بیهقی همزمان با روز پدر نثر فارسی در مدارس سبزوار نواخته شد

زنگ بیهقی همزمان با روز ملی ابوالفضل بیهقی مورخ و ادیب سبزواری و پدر نثر فارسی در مدارس این شهرستان نواخته شد.

رئیس آموزش و پرورش سبزوار در آیین نواختن زنگ بیهقی در دبیرستان پسرانه فرهنگ دانش این شهرستان گفت: فرهنگ، نمودی از معنویت و رشد و پیشرفت یک جامعه است و شخصیت بیهقی بر توسعه فرهنگی دیار سربداران و کشور تاثیر شگرفی داشته است.

اسماعیل نصرآبادی افزود: شخصیت بیهقی به عنوان یک سرمایه نمادین برجسته نقش موثری در احیای نثر فارسی داشته است.

وی اضافه کرد: ابوالفضل بیهقی ادیب و مورخی برجسته بوده است و نواختن زنگ بیهقی نمادی برای پاسداشت این شخصیت والامقام است که به ما هویت بخشیده است.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سبزوار نیز در این مراسم گفت: همزان با روز بزرگداشت ابوالفضل بیهقی همایش علمی این ادیب و مورخ بزرگ در دانشگاه حکیم سبزواری در تالار بین‌المللی بیهقی و بخش مردمی همایش در نوبت عصر با حضور علاقه‌مندان و بیهقی پژوهان در روستای حارث آباد زادگاه ابوالفضل بیهقی برپا می‌شود.

رضا شجاع مقدم افزود: همچنین به منظور پاسداشت ابوالفضل بیهقی در طول هفته جاری برنامه‌های فرهنگی و هنری مرتبط در سطح بوستانها و معابر سبزوار اجرا می‌شود.

وی اضافه کرد: یازدهمین آیین بزرگداشت ابوالفضل بیهقی با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، مشارکت سازمان‌های مردم نهاد، فرمانداری سبزوار، دفاتر نمایندگان، دانشگاه حکیم سبزواری، شورای اسلامی شهر، شهرداری، آموزش و پرورش، دانشگاه علوم پزشکی و دهیاری روستای حارث آباد برگزار می‌شود.

خرداد امسال نامگذاری روز اول آبان ماه به عنوان روز ابوالفضل بیهقی، پدر نثر فارسی، در نشست شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب و در تقویم رسمی کشور به ثبت رسید.

ابوالفضل بیهقی تاریخ‌نگار قرن پنجم هجری قمری و نگارنده کتاب “تاریخ بیهقی” از مورخان دوره غزنوی است که سال ۳۸۵ قمری در قریه حارث آباد بیهق (سبزوار) متولد شد.

وی بعد از کسب فضایل به دیوان رسایل محمودی راه یافت و در خدمت خواجه بونصر مشکان به کار پرداخت و در خدمت سلاطین غزنوی به سر برد.

بسیاری از مورخان بر این عقیده اند که تاریخ بیهقی، دورهٔ حکومت غزنویان را در بر می‌گیرد اما از متن کتاب مشخص می‌شود که بیهقی بازگویی وقایع را از سال ۴۰۹ آغاز کرده و تا کمی پیش از مرگش حدود سال ۴۷۰ ادامه داده است.

البته روایاتی مربوط به پیش از سال ۴۰۹ هم در کتاب هست و حتی به برخی از اهم حوادث تاریخی پس از اسلام را که عمدتاً در خراسان رخ داده نیز اشاره است ولی بیهقی این وقایع را عمدتاً به نقل از دیگران آورده‌است. مثلاً «باب خوارزم» به نقل از استاد ابوریحان بیرونی و دوران کودکی مسعود به نقل از «خواجه عبدالغفار». 

چیزی که امروز از تاریخ بیهقی به جا مانده با برگ‌هایی از مجلد پنجم آغاز می‌شود و به مجلد دهم ختم می‌شود و محدودهٔ وقایع آن به شرح حوادث پس از مرگ سلطان محمود غزنوی (سال ۴۲۱) تا فرار سلطان مسعود غزنوی به هند (۴۳۲) محدود می‌شود، به علاوهٔ «باب خوارزم» که از زمان سلطنت سلطان محمود است.

تاریخ بیهقی هرچند روایتنی درونی از حکومت غزنویان است با این حال بهتر از هر کتاب دیگری اشتباهات و اشکالات حکومت آنان را نشان می‌دهد افزون بر این، اطلاعات بسیار ارزشمندی در مورد چند و چون زندگی در آن روزگار و ارزش‌ها و اعتقادات آنان در اختیار می‌گذارد.

بیهقی در زمان عزالدوله عبدالرشید در سال ۴۴۰ قمری نیز چندی صاحب دیوان بود اما به تهمت حاسدان گرفتار، معزول و محبوس شد و بعد از رهایی از زندان باقی عمر را در انزوا به سر برد و در سال ۴۷۰ هجری قمری درگذشت.