سنگِ پایِ گم شده!

علی ششتمدی

در ادامه جریان هوچی‌گری جریانی خاص در سبزوار و در ادامه دردِ بی‌برنامه بودن تشکل‌ها، یک اقدام هتاک، سوژه رسانه‌ها و فضای مجازی شد! هربار که چنین جوّی راه می‌افتد، بهتر مطلع می‌شویم که چقدر به «آموزش» در حوزه رسانه نیاز داریم و چقدر هیچ گامی در این راه برنمی‌داریم!
از کسانی که این خبر را تولید کرده‌اند تعجب نمی‌کنم، آن‌ها اهداف تشکلی، سیاسی و تخریب‌گرایانه خود را دارند و روش کارشان هم همین است! از آن‌هایی که آن را بازنشر کرده‌اند تعجب می‌کنم! مفهوم «دروازه‌بانی خبر» بیش از هر مکان و زمان دیگری، اینجا و در زمان حال، مهجور مانده است!
رئیس دانشگاه حکیم سبزواری، فارغ از جایگاه علمی و حقوقی‌اش در رأس بزرگترین دانشگاه منطقه، شخصیت حقیقی ویژه‌ای هم دارد! گاهی اگر درک سیاسی و اجتماعی مناسبی نداریم، لازم است از سن و شخصیت حقیقی اشخاص خجالت بکشیم! اگر سرمایه علمی شهر خودمان را قدر نمی‌دانیم، حداقل در راستای منافع حزبی اینگونه به او نتازیم!
تعجب می‌کنم و از خودم می‌پرسم، تشکلی که چنین برنامۀ مضحکی را طراحی کرد، خجالت نکشید؟ این کار حتی اگر در حق مدیر مدرسه انجام می‌شد، شأنیت نداشت، چه برسد به رئیس دانشگاهی که در آن درس می‌خوانی! آن هم دانشگاه حکیم سبزواری!
و چه تلخ است حال و روز رسانه‌های شهر ما که یک عده‌شان «نمی‌دانند» و فقط «نشر می‌دهند» و یک عده «می‌دانند» اما مغرضانه، تولید خبر می‌کنند! همان‌هایی که وقتی نماینده هم‌فکرشان شب شهادت امام معصوم(ع) جشن تقدیر می‌گیرد و هر نوع برنامه‌ای برگزار می‌کند، در همان مراسم می‌نشینند، لبخند می‌زنند، هدیه‌هایشان را هم می‌گیرند و می‌روند و صدایی از آن‌ها در نمی‌آید، اما وای به حال کسی از طیف مقابل که….
حتی نیازی هم نیست اشتباه کند، آن‌ها کار خودشان را می‌کنند! جالب‌تر اینکه همین‌ها، همه را دعوت می‌کنند «سیاسی نباشید!» در حالی که صدر تا ذیل عملکرد و تشویق و تخریبشان، با اهداف سیاسی است!
نقد، جای خود را دارد، شاید رئیس دانشگاه یا معاونان یا هر مقام دیگری، کاری انجام می‌دهد که نیاز به نقد دارد، شاید هم نیاز است او را با حرکتی نمادین، وادار کنیم به پاسخگویی! همه این‌ها درست و به حق! اما رفتارهای خارج از شأنیت، حکایت مست و عربده‌‌های او است و حکایتِ «از کوزه همان برون تراود که در اوست!»
حالا در این سر و صدا و شلوغی، پیدا کنید، سنگ پا دست کی است؟