عالمیِ نردبام، ما رو ببر پشت‌بام

روزنامه شرق – پوریا عالمی: از خواب که بیدار شدم دیدم ۶٠ هزار میس‌کال دارم و ۶٠٠ هزار اس‌ام‌اس. جی‌میل را باز کردم و دیدم شش میلیون ایمیل دارم. رفتم فیس‌بوک دیدم شش‌میلیارد مسیج دارم. رفتم اینستاگرام و دیدم شش‌بیلیون دایرکت دارم.

گفتم ددم وای. شاید فوت کردم و تسلیت گفتند و من هم بدنم گرم است و هنوز متوجه نشده‌ام.

بعد پیام‌ها را باز کردم و دیدم همه از من دعوت کردند برای کاندیداتوری. به جان عالمی همچون قرص جوشان کف کردم.

بعد زنگ در خانه را زدند. آمدم بیرون دم در و دیدم مردم صف کشیدند. صف‌ ها.

همه با هم می‌گفتند پوریا بیا. پلاکارد دستشان گرفته بودند و شعار می‌دادند که «سلام بر عالمی| همین‌طوری دورهمی» و «کاندیدای ما عالمیه، عجب چیز باحالیه» و «عالمی نردبام، ما رو ببر پشت‌بام» و «ای پوریای عالمی| تو عین آب‌قندمی» و «آهای عالمی، تو خودت یه عالمی» و «عالمی‌رو ببین چه نازه، عینهو بابالنگ‌درازه».

گفتم من پیام شما را شنیدم. بعد گفتم اولا که من بیا نیستم. دوم اینکه دارید مسخره‌اش را درمی‌آورید؟

من یک‌هفته مدیر ساختمان بودم دوتا سقف ریخت و همه چاه‌ها گرفت و دوتا بچه به ساختمان اضافه شد؛ بعد فهمیدیم پناهنده بودند و دیدند مدیر ساختمان من شدم فکر کردند کویت است و از ساختمان بغلی آمدند توی شوفاژخانه مستقر شدند و یک بچه‌گربه در حیاط بود، روزی سه‌تا گربه خیابانی از جوب می‌گرفت می‌آورد توی حیاط و تا آخر شب چراغ‌ها را روشن می‌گذاشت و گرد موش می‌زدند و صدای میومیوشان تا هفت‌تا خانه آن‌طرف‌تر می‌رفت.

مردم گفتند نه عالمی تو داری شکسته‌نفسی می‌کنی. گفتم نه باباجان. من سر همین قضایا و اینکه پول شارژ ساختمان را بالا کشیدم و ویزای کانادا گرفته بودم که بروم بغل سلین دیون خودم را جا کنم و همسایه شوم، توی فرودگاه دستگیر شدم و به همین برکت که دیشب با سند آزاد شدم. من اصلا خنده‌دارم برای این حرف‌ها.

بعد گفتم البته یک‌موقع به آقای احمدی‌نژاد توهین نکرده باشم. من خودم فن ایشان هستم و یکی از سرافکندگی‌های زندگیم این است که چرا به ایشان رأی ندادم چون حداقل خوش می‌گذشت.

مردم گفتند نه تو باید بیایی. گفتم شما اصلا بگویید چرا یکهو من؟ که مردم به نقل از ایسنا و ایسنا به نقل از آسوشیتدپرس گفتند: «جیمی مورالس»، کمدین تلویزیونی گوآتمالا، در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور با ۶٩ درصد آرا پیروز شد».

آقا تا این را گفتند من سریع مواضعم را شفاف کردم و گفتم:

١- اینجا گوآتمالا نیست که

٢- واقعا فکر می‌کنید من خنده‌دارم که آمدید سراغ من؟ چرا نرفتید خندوانه؟ من که خیلی گریه‌دارم. اصلا لباس‌هام هم به تنم زار می‌زند.

٣- نکند خندوانه دست‌گرمی بود که مناظرات انتخابات بعدی را رامبد جوان با حضور استندآپ‌کمدین‌هاش برگزار کند؟

۴- چرا این آقاهه ۶٩ درصد رأی آورده؟ چون ۶٩درصد رأی آورده یاد من افتادید؟ من چه ربطی دارم به ۶٩؟ من قدم یک‌وهشتادوهفت است و ۶٩ اینا نداریم اصلا.

۵- حالا واقعا از من خنده‌دارتر پیدا نکردید با رئیس‌جمهور گوآتمالا رقابت کند؟ راستش من خودم همیشه توی ذهنم فکر می‌کردم گاندی هستم و خیلی جهان‌بینیم جهان‌شمول است.

۶- من با ادای احترام به پیش‌کسوت خنده وارد عرصه انتخابات می‌شوم و تا همیشه مدیون رضا شفیعی‌جم و علی صادقی و محمود احمدی‌نژاد هستم که روی دیپلماسی و جهان‌بینیم تأثیر بسزایی گذاشتند.

٧- به جان عالمی استرس دارم بیایم کاندیدا شوم همین‌طوری خنده‌خنده مردم رأی بدهند ‌که این خیلی گریه‌آور است.

٨- به من اگر رأی بدهید روزی یک جوک برایتان تعریف می‌کنم. سخنرانی‌هام را هم باید بلیت بگیرید چون واقعا از خنده می‌ترکید. بعد با پول بلیت برنامه‌هام پول یارانه‌تان را می‌دهم. این بهترین راه است که به ذهن هیچ‌کس نرسیده بود تا الان.

٩- حیف که ستونم دیگر جا ندارد. می‌خواستم چشم‌انداز اقتصادی‌ام را با رسم شکل ترسیم کنم.