کد خبر : 20033
دیدگاه‌ها برای عصاره فضائل ملت باشید لطفاً بسته هستند
تاریخ انتشار : پنجشنبه 9 خرداد 1398 - 8:28
-

عصاره فضائل ملت باشید لطفاً

فرهاد ترابی مجلس در نگاه اول و به زبان ساده دو وظیفه بر عهده دارد: وضع قوانین و نظارت بر حسن اجرای قانون. با نگاهی گذرا درمی‌یابیم که این دو وظیفه در کنار کارهایی که نماینده برای خودش تعریف می‌کند، عملاً به محاق می‌رود. نماینده، دغدغه منطقه خودش را دارد و عملاً شیپور را از

فرهاد ترابی

مجلس در نگاه اول و به زبان ساده دو وظیفه بر عهده دارد:
وضع قوانین و نظارت بر حسن اجرای قانون.

با نگاهی گذرا درمی‌یابیم که این دو وظیفه در کنار کارهایی که نماینده برای خودش تعریف می‌کند، عملاً به محاق می‌رود.
نماینده، دغدغه منطقه خودش را دارد و عملاً شیپور را از سر گشادش می‌زند. چراکه عقب‌ماندگی‌های منطقه‌ای به خاطر فقدان قوانین جامع و کارآمد در مجلس است و کسانی که باید فکری برای این قوانین کنند؛ مجالی برای اندیشیدن ندارند؛ چراکه درگیری‌های حوزه انتخابیه، فرصت عمل نمی‌دهد. این سیکل معیوب مدام در حال تکرار شدن است و متأسفانه همه در دور باطلی گرفتار شده‌اند.
نماینده‌ای که حتی فرصت نمی‌کند؛یا انگیزه ندارد که دستورهای جلسه بعد را بخواند، مثل دانش‌آموزی است که بدون برنامه وارد کلاس می‌شود.
آیا از کسی که فقط کیفش را به کلاس می‌آورد می‌توان توقع داشت در موضوعات موردبحث اظهارنظر کند و حضور موفقی داشته باشد.
نماینده‌ای هم که بدون مطالعه به مجلس می‌رود توان به چالش کشیدن قوانین را ندارد. چراکه لزومی برای ورود خود به این امور نمی‌بیند و قرار هم نیست به کسی یا جایی در مورد کیفیت حضورش ،پاسخگو باشد.
این است که از خیل کثیر نمایندگان مجلس، فقط عده‌ای انگشت‌شمار در مباحث کلان و ملی شرکت می‌کنند و صدایشان شنیده می‌شود. بقیه هم نگاه به دهن ایشان دارند ، یا احسن گویان تأیید می‌کنند، یا چون با طرف زاویه دارند؛ اصلاً گوش نمی‌دهند.
این می‌شود که مشکلات اشتغال، زیست‌محیطی، آب و ناهنجاری‌های اجتماعی روزبه‌روز بیشتر می‌شود و امیدی هم به بهبود آن نیست.

مرحوم عباس عباسی نماینده بندرعباس، در مجلس را که یادتان هست، ایشان در مورد پیوستن ایران به کنوانسیون حفظ لایه اوزون فرموده بود؛ چرا ما به این مسئله ورود کنیم هر کس اوزون رو سوراخ کرده، خودش آن را رفو کند؛ به ما چه ربطی دارد؟
روزنامه صبح امروز در آن روزگار ایشان را حسابی نواخت؛ ولی متأسفانه در مباحث جدید حال‌ و روز خیلی از نمایندگان بهتر از ایشان نیست؛ چراکه این دوستان چهار سال سکوت مطلق می‌کنند و چون صدایشان شنیده نمی‌شود، عیوبشان هم به چشم نمی‌آید؛ که اگر ایشان لب به سخن بگشایند قطعاً مرحوم عباسی را رو سپید می‌کنند.
کاش می‌شد از نماینده‌ای که چهار سال در مجلس حضور داشته و قصد دارد دور بعد کاندیدا شود؛ آزمونی استاندارد در مورد مصوبات و مشروح جلسات مجلس و خصوصاً کمیسیون‌های تخصصی گرفت؛ تا آسیب‌شناسی شود که یک نماینده پارلمان چقدر نسبت به جایگاهی که در آن قرار گرفته، اشراف داشته است.

متأسفانه بیشتر انرژی و پتانسیل نماینده خصوصاً نمایندگان شهرستان‌ها، روی خنثی کردن تأثیر همدیگر در حوزه انتخابیه هدر می‌رود و ترس از اقبال مردم به دیگری و در حاشیه قرار گرفتن احتمالی، ایشان را با دستپاچگی مضحکی، دچار روزمرگی‌های فرسایشی می‌کند؛ که دود آن به چشم مردم می‌رود. ترس از دست دادن قدرت، قطعاً یک سیاستمدار را دچار فساد می‌کند؛ بگذریم که پیمان مردم با ایشان چیز دیگری است و قرار نیست میل بیشتر ماندنِ در قدرت، بر شوق خدمت غلبه کند.
مردمی که به ذهنشان هم خطور نمی‌کند، سطح خردورزی نماینده‌ای که قرار است عصاره فضائل آن‌ها باشد، به بازی‌ها و حسادت‌های کودکانه تقلیل یابد.
مجلس کارآمد و چابک مجلسی است که نماینده آن از همه نظر یک سر و گردن از موکلین خود جلوتر باشد، تقوای فردی، سیاسی، فکری می‌تواند مسیر حرکت را برای یک نماینده روشن نماید، ولی وقتی نماینده‌ای هنوز در اولین اصول انسانی لنگ می‌زند و پر از عقده‌های به‌هم‌پیوسته و خطرناک است، چطور می‌تواند برای مردمی که از او جلوترند، کاری انجام دهد.
برای پذیرفتن وکالت مردم باید ریاضت کشید، از خیلی از لذت‌ها و امکاناتی که مردم در زندگی شخصی به آن‌ها می‌پردازند هم چشم‌پوشی کرد؛ نه اینکه نمایندگی را بستری برای گسترش آن‌ها کرد و چون گرگ مردم را درید.
نماینده‌ای که برای مشهور شدن به سمت مسئول محترمی حمله‌ور می‌شود، جز این است که مردم در انتخاب خود به بیراهه رفته‌اند؟
اینکه نماینده‌ای کرسی وکالت مردم را سکوی پرش خود می‌داند، غیر این است که به هزاران رأی مردم خیانت می‌کند؟
نماینده مردم یعنی خادم مردم؛ اگر توان و شایستگی این مهم را ندارد خودبه‌خود از این مقام عزل می‌شود؛ چراکه مردم به سمت او نرفته‌اند، او خود را بر مردم عرضه نموده و با تبلیغ خود؛ ایشان را مجاب نموده که به او رأی بدهند. پس هر جا بین خود و مردم، خود را انتخاب کند؛ پیمان را یک‌طرفه فسخ کرده است.
رسانه‌های محلی به‌عنوان رکن چهارم دموکراسی، وظیفه دارند که پیوسته این پیمان را رصد کنند و مدام تلنگر بزنند.مردم مطالبه گر، مسئولین پاسخگو می‌سازند.

  • این یادداشت را ۱۴آذر۹۶دورانی که در مجلس مشاور سیاسی بودم، برای ستاره شرق نوشتم!
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بسته شده است.