قهرمانی در سنگلاخ

ورزش دوومیدانی جزو رشته‌های با سابقه در سبزوار بوده و هست. این رشته قهرمانان و مدال‌آوران زیادی را تاکنون تحویل جامعه ورزشی شهرمان داده است، بزرگانی چون باقر ساغریان، مهدی وجدانی، حسن متحد و جواد بلاش‌آبادی که حتی در مسابقات برون‌مرزی هم حضور موفقی داشته‌اند.

ازاین‌دست ورزشکاران موفق در بخش بانوان هم کم نداشته‌ایم که توانسته‌اند به مقام‌های کشوری نیز دست پیدا کنند که در میان آن‌ها می‌توان به خانم‌ها فاطمه برزنونی و حمیده اسماعیل نژاد اشاره کرد.

ولی متأسفانه در سال‌های اخیر کمتر توجهی به این ورزش که به‌عنوان رشته مادر نیز از آن یاد می‌شود در سبزوار شده و همچنین با وجود استعدادهای زیادی که ما در سطح شهرستان داریم حتی پیست مناسبی هم که لازمه این رشته هست، ایجاد نشده است. قهرمانان این رشته در شهرستان علی‌رغم نبود امکانات اولیه و حامیان مالی باز هم با غیرت مثال‌زدنی خود، موانع و مشکلات را کنار می‌زنند و برای سبزوار افتخارآفرینی می‌کنند.

یکی از این افتخارآفرینان جوان، میلاد سرایی است. ورزشکاری که علی‌رغم سن کم، موفق به کسب افتخارات زیادی برای شهرمان شده است. دونده‌ای که اگر از او حمایت شود بدون شک سبزوار هم می‌تواند مانند تربت‌حیدریه ـ که دونده‌ای چون حسن تفتیان تحویل جامعه دوومیدانی ایران داد ـ قهرمانی را در سطح جهان معرفی کند که علاوه بر شهرمان برای کشور عزیزمان نیز در مسابقات بین‌المللی افتخارآفرین باشد.

* خودتان را معرفی بفرمایید

میلاد سرایی هستم؛ متولد ۲۷/۸/۷۹ ساکن سبزوار و در رشته دوومیدانی ماده ۸۰۰ متر فعالیت می‌کنم.

*چطور شد که به سمت رشته دومیدانی گرایش پیدا کردید؟

زمانی که من کلاس پنجم بودم در مدرسه شهید پرتانیان طرح استعدادیابی دوومیدانی در مدارس اجرا می‌شد و برای همین در محوطه مدرسه، مسابقه‌ای برگزار شد، زیر نظر معلم ورزشمان آقای رهامی. رکورد من خیلی خوب شد و همان‌جا بود که به من اعلام کردند برای تیم دوومیدانی مدرسه انتخاب شده‌ای و بهمن همان سال نیز مسابقات قهرمانی در سطح شهرستان برگزار شد که من توانستم با اختلاف زیادی به مقام اول دست پیدا کنم. از آن‌جا بود که من به سمت دوومیدانی گرایش پیدا کردم.

*چه مقام‌هایی تا الآن کسب کرده‌اید؟

دو دوره مقام قهرمانی آموزشگاه‌های کشور و دو دوره مقام دومی و سومی رقابت‌های جوانان کشور را دارم و همچنین موفق به کسب مقام قهرمانی در رقابت‌های بزرگ‌سالان استان و چندین دوره قهرمان جوانان استان در رشته ۸۰۰ متر شده‌ام.

*وضعیت امکانات رشته دوومیدانی در سبزوار چگونه است؟

وضعیت دوومیدانی در سبزوار از لحاظ امکانات اسف‌بار است. با اینکه این رشته در سبزوار از پتانسیل و استعداد بسیار بالایی برخوردار است و کارنامه درخشانی در کسب مدال در بخش آقایان و بانوان دارد ولی متأسفانه امکانات آن بسیار ضعیف است.

در دوومیدانی سبزوار پیست تارتان که لازمه اصلی این رشته هست وجود ندارد. مگر پیست تارتان چقدر هزینه‌اش دارد که حتی یک پیست بعدازاین همه‌سال در سبزوار نداریم؟

ازلحاظ امکانات بدن‌سازی هم که یک اتاق وزنه خیلی کوچک با دو سه تا دستگاه معمولی داریم!

متأسفانه ما نه حامی مالی داریم و نه هیئتی که به‌طورجدی از ما حمایت کند. این‌طوری خدمتتان بگویم که برای مسابقات استانی و کشوری هم که دعوت می‌شویم، هزینه‌های اعزام را از جیب خودمان پرداخت می‌کنیم. مگر چقدر هزینه دارد که از پرداخت این هزینه‌ها هم سر باز می‌زنند و به ما می‌گویند بروید در مسابقات شرکت کنید و اگر مقامی توانستید به دست بیاورید هزینه‌های شما را پرداخت می‌کنیم؟ ولی بعد از مسابقات درحالی‌که من مقام هم کسب کردم هیچ هزینه‌ای به من پرداخت نمی‌کنند!

الآن در نیشابور و حتی درگز که شهر کوچکی است، پیست تارتان وجود دارد و همین باعث شده در این رشته، ظرف مدت چند سال بتوانند خیلی پیشرفت کنند. ولی در سبزوار بااین‌همه استعداد و مشتاق به این رشته، پیست تارتان وجود ندارد درصورتی‌که اگر پیست تارتان داشته باشیم دیگر نیاز نداریم که هر چهار یا پنج ماه یک‌بار کفش بگیریم و این مسئله می‌تواند از مصدومیت‌ها جلوگیری کند و باعث شود که هر سال رکوردهای بهتری بتوان کسب کرد.

*وضعیت هیئت دوومیدانی سبزوار چگونه است؟

در زمان ریاست آقای ساغریان که خیلی هم حق به گردن ما در این رشته دارد و یک اسطوره در سبزوار است، سبزوار قطب دوومیدانی کشور بود اما از زمانی که ایشان رفتند، هیئت وضعیت خوبی نداشته و اصلاً به این رشته در سبزوار توجهی نمی‌شود.

چند سال پیش ما را به اداره ورزش و جوانان دعوت کردند البته در زمانی که شخص دیگری ریاست هیئت را بر عهده داشتند و به ما وعده‌هایی در صورت کسب مقام دادند ولی متأسفانه به هیچ‌کدام از قول‌هایشان عمل نکردند.

*شما اگر حمایت شوید چه مقدار پول می‌خواهید و قول چه مقام‌هایی می‌دهید؟

مقام قهرمانی جوانان در سطح استان را که به‌راحتی می‌توانم به دست بیاورم چون در استان همیشه بدون حرف‌وحدیث و بدون امکانات اول بوده‌ام. در رقابت‌های کشوری اما قضیه خیلی فرق می‌کند. استان‌هایی هستند که فعالیتشان بسیار بالا است و بهترین امکانات و حامیان مالی را دارند؛ و رقابت خیلی سخت می‌شود. اگر واقعاً حمایت شوم، می‌توانم در سطح کشور نیز قول بدهم که در ۸۰۰ متر همیشه جز سه نفر اول کشور باشم.

در رقابت‌های نوجوانان که انتخابی بازی‌های آسیایی تایلند بود تنها با اختلاف دو ثانیه از رسیدن به این رقابت‌ها بازماندم. دو ثانیه در ۸۰۰ متر زیاد نیست تمریناتم بسیار سخت بود و خیلی هم باغیرت تمرین کردم و با همه سختی‌ها جنگیدم. کلاً یک مکمل گرفتم به قیمت ۶۰ هزار تومان. اگر آن سال من ۲۰۰ یا ۳۰۰ تومان خرج می‌کردم، راحت سهمیه آسیا را گرفته بودم که واقعاً حیف شد و کسی نبود از ما حمایت کند. حتی من کفش خوب هم نداشتم که اگر می‌توانستم درجه‌یک آن را داشته باشم شاید همان دو ثانیه را نیز از دست نمی‌دادم و می‌توانستم سهمیه ورود به آسیا را کسب کنم و این حسرت همیشه برای من باقی نمی‌ماند.

واقعاً اگر من حامی مالی داشته باشم با حداقل هزینه سالانه دو میلیون تومان می‌توانم برای سبزوار هر سال در رقابت‌های قهرمانی کشور مقام کسب مقام کنم.

رشته دوومیدانی در سبزوار خیلی مظلوم واقع شده است، بااینکه دوومیدانی رشته اول المپیک و ورزش مادر است و این سال‌ها برای ورزش سبزوار مقام‌های زیادی کسب کرده است.

*و اما صحبت پایانی؟

از خانواده‌ام، مادرم که خیلی در این سال‌ها حمایت کرده و پدرم که چند وقت پیش سالگردش بود و تا زمانی که در قید حیات بود و خیلی برای من زحمت کشیدند و مشوق من در فعالیت در این رشته بودند تشکر می‌کنم.

از مربیان خوبم آقایان فریدون آزموده، علی بروغنی، میثم کلاته و مهدی مؤمنی که خیلی برای موفقیت‌های من زحمت کشیدند و جناب آقای مهدی یزدانی دوست عزیزم هم تشکر می‌کنم که من را همیشه حمایت کرده‌اند.

از معلم عزیزم آقای فرجی مدیریت مدرسه فرهنگیان که همیشه در جهت حضور من در مسابقات همکاری لازم را با من داشتند سپاسگزاری می‌کنم و امیدوارم که بتوانم با موفقیت‌هایم، گوشه‌ای از زحمات این عزیزان را جبران کنم.

*هفته نامه ستاره شرق، شماره ۱۲۱