همه «دروغ»های دلواپسان علیه تیم هسته‌ای

سرویس سیاسی خرداد: روایت علیرضا زاکانی از نقل قول علی اکبر صالحی که مدعی شده رئیس سازمان انرژی اتمی در بین نمایندگان مجلس توافق هسته‌ای را «خطرناک» عنوان کرده است، پرده دیگری از رفتارهای «دلواپسان» را به نمایش درآورد.

پرده‌ای که البته از مدت‌ها پیش روی صحنه سیاست ایران رفته است. گذشته از تمام اما و اگرهای فنی و سیاسی که طیف مخالفان دولت متوجه روند مذاکرات و توافق هسته‌ای می‌کنند، در تمام ۲۳ ماهی که ایران با قدرت‌های جهانی بر سر میز مذاکره بودند روند روایت‌های غیر‌واقعی و کذب از رفتارها و اقدامات تیم هسته‌ای کشورمان ادامه داشت؛ روندی که احتمالا به این زودی‌ها سر قطع‌شدن و پایان یافتن ندارد.

به گزارش خرداد؛ نسبت‌های کذبی که در طول این مدت متوجه تیم هسته‌ای کشورمان شده است، نسبت‌های بوده که کمتر می‌تواند در عدم صحت آنها شک و تردیدی داشت. شاید بتوان برخی از ایرادات پرشماری که مخالفان در ابعاد سیاسی و فنی به موضوع مذاکرات و توافق هسته‌ای وارد می‌کنند را در دالان بحث‌های تخصصی توجیه کرد اما دادن نسبت‌های کذب به دلیل روشن بودن کل قضیه و عدم وجود مسایل پیچیده فنی کاملا قابل تشخیص و نمایان است. این همان جایی است که نشان می‌دهد چرا مخالفان توافق می‌توانند به راحتی تیم مذاکره کننده کشورمان را «خائن» خطاب کنند.

تذکر رهبری به تیم هسته‌ای

شاید در میان تمام مسایل مطرح شده، موردی که بیش از همه در اذهان باقی مانده باشد ادعای چندباره جواد کریمی‌قدوسی درباره تذکر مقام معظم رهبری به تیم هسته‌ای کشورمان بود. ادعایی که در جلسه مشترک کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی با محمد جواد ظریف، بعد از تفاهم لوزان در مقابل چشم دوربین صدا و سیما هم مطرح شد و واکنش تند وزیر خارجه مبنی بر کذب‌بودن آن را به دنبال داشت.

ظریف در آن جلسه خطاب به کریمی‌قدوسی گفته بود: «من اجازه نمی‌دهم که به صرف ادعاهای غیر‌مستند و منتسب به رهبر معظم انقلاب، جایگاه رفیع رهبری نظام را هزینه ادعاهای غیرمستند خود کنید.» اما چیزی که نهایتا معلوم کرد ماجرا از چه قرار است، دو بار تذکر مقام معظم رهبری بعد از این جریان نسبت به این موضوع بود که مواضع ایشان را باید تنها از زبان خودشان شنید، نه از روایت دیگران. مقام معظم رهبری این موضوع را در دو دیدار جداگانه در فاصله بین مذاکرات لوزان و وین، یک بار در جمع نمایندگان مجلس و بار دیگر در دیدار با کارگزاران نظام مطرح نمودند. در مقابل نیز جواد کریمی‌قدوسی و مدعیان تذکر رهبر معظم انقلاب به تیم هسته‌ای هیچگاه سند و مدرکی مستدل برای اثبات ادعای خود ارائه نکردند و تا اینجا فقط به سکوتی ممتد در این خصوص بسنده کرده‌اند.

تشکر ظریف از فشارهای مخالفان

موضع تکذیب شده و دروغ دیگری که در این ماه‌ها مطرح شد، ادعایی بود که باز هم جواد کریمی‌قدوسی بر سر زبان‌ها انداخت. او مدعی شده بود که محمد جواد ظریف در جلسه‌ای به منتقدان و مخالفان مذاکرات گفته که مواضع آنها در جریان مذاکرات کمک بزرگی به تیم هسته‌ای کشورمان کرده‌ و از این بابت از آنها تشکر کرده است.

چند روز بعد حسن قشقاوی به این سخنان واکنش نشان داد و ضمن اینکه تاکید کرد هیچگاه چنین تشکری در کار نبوده، توضیح داد: «بسیار مشخص است که تیم هسته‌ای کشورمان و وزارت خارجه علاقه دارد بدون تحمل برخی فشارها و انتقادها کار خود را دنبال کند و برخی موضع‌گیری‌ها حقیقتا برای ما مشکل هم ایجاد می‌کند. اما به هر حال منتقدان هم آزادند که حرف خود را بزنند و وزارت خارجه تا کنون هیچ موافقتی با جلوگیری از اظهارنظر آنها نداشته است.»

با این اظهارنظر مشخص شد که مخالفان با طرح موضوع تشکر ظریف از مخالفت‌خوانی‌های خود تنها قصد داشتند تا مشروعیتی ضمنی به مواضع سیاسی‌شان بدهند. مشروعیتی که در نهایت معلوم شد برای به دست آوردن آن مجبور شده‌اند به اظهارنظرهای کذب روی بیاورند.

صحبت‌های ظریف در کمیسیون و استقبال تندروها از آن

شاید اولین حاشیه‌سازی از این جنس مربوط به همان اوایل دوران مذاکرات بود. جایی که محمد جواد ظریف بعد از بازگشت از اولین سفر حسن روحانی به نیویورک در قامت رئیس جمهوری مهمان کمیسیون امنیت ملی شد تا درباره آن سفر و ابعاد مذاکرات اولیه‌ای که در نیویورک با وزرای ۱+۵ انجام شده بود توضیح بدهد. آن روزها مقام معظم رهبری گفته بودند که برخی از اقدامات آن سفر «نابه‌جا» بوده است.

اما بعد از جلسه مشترک کمیسیون امنیت امنیت ملی و سیاست خارجی، برخی از نمایندگان خبر آوردند که ظریف در آن جلسه گفته منظور رهبری از آن اقدامات نا‌به‌جا تماس تلفنی روسای جمهوری ایران و آمریکا بوده است. روز بعد هم رسانه‌های منتقد مانوری بی‌نظیر بر روی سخنان ظریف دادند و کیهان نیز روایت سخنگوی کمیسیون امنیت ملی با ظریف را به تیتر اول خود تبدیل کرد. محمد جواد ظریف اما بلافاصله این نقل قول را شدیدا تکذیب کرد.

اما بعد از اصرار نمایندگان منتقد و مخالف مذاکرات گفت که «بنده آمادگی دارم که کل جلسه سه ساعته بنده با کمیسیون امنیت ملی (که توسط کمیسیون ضبط شده است) بدون هیچ ویراستاری و کم و کاستی از رسانه ملی پخش شود و مردم خود قضاوت کنند تا سیه روی شود آنکه در او غش باشد.» اتفاقی که هیچگاه نیفتاد تا در نهایت وزیرخارجه که آن روزها فعالیت زیادی در فیس‌بوک داشت در یکی از پست‌های خود بنویسد که از این به بعد دیگر خیلی از مسایل را در جلسه کمیسیون امنیت ملی بازگو نخواهد کرد.

روابط خصوصی شرمن و ظریف

این هم البته داستانی بود که حمید رسایی آن را کلید زد. او روز ۲۴ فروردین سال گذشته در جلسه علنی مجلس گفت:‌ «ما تردید نداریم تا ابر رهبری همچون امام خامنه‌ای پرچمدار این کشتی است، قطعا ۵+۱ نخواهد توانست به خواسته‌های شوم خود برسد هر چند نماینده آمریکا وندی شرمن ادعا کند که ظریفانه به آقای ظریف نزدیک شده و آنها در مذاکرات همدیگر را به نام کوچک صدا می‌کنند و گاهی درباره مسائل خصوصی با یکدیگر سخن می‌گویند.»

این موضوع حتی دستمایه‌ای شد تا دلواپسان تا مرز احضار ظریف به مجلس هم پیش بروند تا از او توضیح بخواهند که چرا به قول رسایی با وندی شرمن «رابطه خصوصی» دارد. اما در نهایت وقتی نتوانستند برای اثبات ادعای خود سندی ارائه کنند، احضار ظریف به مجلس هم به این بهانه منتفی شد. هر چند در ایام بارها به بهانه‌های دیگری وزیر خارجه را به کمیسیون و صحن علنی کشاندند.

از دلواپسی‌های فراگیر تا شادی‌های محدود

یکی از «دروغ»هایی که دلواپسان هسته‌ای از اردیبهشت سال گذشته تا الان به آن دامن زده‌اند، میزان فراگیری مخالفت‌ها با مذاکرات در مقابل شادی محدود مردم از به ثمر رسیدن توافق هسته‌ای است. از زمانی که گروه مخالفان مذاکرات اجتماعاتی را با نام «دلواپسیم» در اردیبهشت سال پیش تدارک دیدند، هر بار تجمعات چند صد نفری و حتی چند ده نفری خود در گوشه و کنار شهرها را با نام «نگرانی‌های گسترده مردمی» سند زده‌اند و تا تصویری از فراگیر بودن مخالفت با مداکرات را در جامعه القا کنند. در مقابل هیچگاه شادی مردم در چند مقطع حساس مذاکرات و خصوصا بعد از توافق نهایی در وین به چشم آنها نیامد.

در حالی که شب ۲۳ تیر و ساعاتی بعد از اعلام توافق هسته‌ای بین ایران و کشورهای ۱+۵ تقریبا تمام شهرها و محلات سراسر کشور شاهد شادی خیابانی مردم بود، طیف دلواپسان در گزارش‌هایی مدعی شدند که این شادی‌ها تنها محدود به نقاط مرفه شهرهای بزرگ و پایتخت می‌شده است. آنها حتی نقشه‌ای هم از محل برگزاری شادی‌های مردمی تهیه کردند که در آن نشان داده بودند تهرانی‌ها تنها از محلات ونک به سمت بالا دست به شادی خیابانی زده‌اند. حال آنکه همه به خاطر دارند که در آن شب تاریخی بسیاری از خیابان‌های پایتخت و حتی منطقی بسیار پائین‌تر از ونک تا چهارراه ولی عصر هم شاهد شادی مردم تا پاسی از نیمه شب بود. شادی که حتی برخی خبرگزاری‌های منتقد مذاکرات چون فارس و تسنیم نیز گزارش‌های تصویری مفصلی از آن را مخابره کردند.

مشخص بود که طیف مخالف مذاکرات از این خبرسازی کذب به دنبال چه نتیجه‌ای است. مخالفان قصد داشتند تا با بازگشت به همان شعار بر زمین مانده و رنگ باخته دوران احمدی‌نژاد، یعنی حمایت از قشرهای ضعیف نشان دهند که تنها مرفهین جامعه از این توافق خوشحال هستند و اتافقی که افتاده تاثیری در اکثر مردم ایران نگذاشته است.

روایت زاکانی از «صالحی علیه صالحی»

حالا در آخرین پرده علیرضا زاکانی نقل قولی را به عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای نسبت داده که هنوز دلیلی برای اثبات آن پیدا نشده است. عضوی که به گفته خیلی‌ها و از جمله محمد جواد ظریف حضور او در دورهای نهایی مذارات بود که گره کار را باز کرد. آن هم در حالی که خود علی اکبر صالحی در صحن علنی مجلس و در برابر میلیون‌ها مخاطب به روشنی «شهادت» داد که مسئولیت «شرعی، قانونی، عرفی و اخلاقی» نتیجه مذاکرات را می‌پذیرد.

شهادتی که تقریبا برای بر عده گرفتن مسئولیت یک کار در کشور بی‌نظیر بوده است. با این حال زاکانی گفته که همین علی اکبر صالحی در جلسه‌ای به او و برخی نمایندگان تاکید کرده بوده «بروید دعا کنید که این توافق به هم بخورد. چون این توافق خطرناک است». هر چند علی اکبر صالحی به صراحت در پاسخ به زاکانی گفت که «من آقای زاکانی را می شناسم اما با توجه به اینکه توفیق آشنایی از نزدیک و صحبت درگوشی خاصی با ایشان را ندارم احتمالا آقای زاکانی این دیدار را در خواب دیده‌اند» اما هنوز این نماینده مخالف مذاکرات از ادعای خود عقب ننشسته. ادعایی که هیچ نماینده‌ای غیر از خود او تا حالا آن را تائید نکرده است.

البته به لیست این «دروغ»ها می‌توان موارد پر شمار دیگری مثل شایعات بی‌اساس درباره ابعاد زندگی فرزندان اعضای تیم مذاکره کننده هسته‌ای و رفاقت بین پسر ظریف و داماد جان کری را هم افزود. با این اوصاف شاید دیگر چندان تعجب‌آور نباشد که طیف مخالفان با این پیشینه به راحتی آب خوردن مامور ارشد ایران در مذاکرات هسته‌ای را تنها به دلیل تفاوت دیدگاه‌های سیاسی «خائن» خطاب کنند.