چرا به نهادهایی که ۶برابر وزارت ارشاد بودجه می‌گیرند، نظارت نمی‌شود؟

خرداد: صادق زیباکلام گفت: من فکر میکنم که دغدغه فرهنگ یک دغدغه واقعی نیست بلکه به دلایلی که گفتم یک بهانه سیاسی است برای حمله به دولت.

این استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خرداد تاکید کرد: سوالی که من دارم این است که آیا تا به حال شنیده ایم که مجلس از بنیاد انقلاب اسلامی و یا سازمان تبلیغات اسلامی بپرسد که بودجه های میلیاردی شما به کجا می رود و چه می شود؟ و چرا هیچ کنترلی بر روی بودجه این گروه ها نمی شود؟ چرا انصار حزب الله و گروه های تندرو که جلوی وزارت فرهنگ و ارشاد به بهانه های مختلف می روند یکبار جلوی این نهادها نمی روند و از اینها پرسش نمی کنند؟ و یا به ارشاد که بودجه آن یک چهارم بودجه سایر نهادها است همیشه رسیدگی بودجه ای می شود که این مبالغ کجا صرف شده یا نشده ولی هیچ وقت از شورای عالی انقلاب فرهنگی و…پرسیده نمی شود؟ من فکر میکنم که دغدغه فرهنگ یک دغدغه واقعی نیست بلکه به دلایلی که گفتم یک بهانه سیاسی است برای حمله به دولت.

وی با بیان اینکه آنچه مسلم ست این است که مسئله فرهنگ و ایراد گرفتن از دولت به این دلیل که دولت مسائل فرهنگی را در الویت توجه قرار نداده است ،مستمسکی بیش نیست، تصریح کرد: ایراد گرفتن از وزارت فرهنگ و ارشاد یا دانشگاه آزاد اسلامی مبنی بر اینکه در بخشنامه حجاب به امر به معروف و نهی از منکر بی توجهی شده، بهانه است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا بهانه مخالفان برای حمله به دولت و تضعیف آن است و یا اینها دغدغه دیگری دارند؟ گفت: اولا باید به این توجه داشت که فرهنگ و کار فرهنگی یک برنامه بلند مدت است و اینطوری نیست که با یک برنامه یک هفته ای و یک ماهه یا یک و چند ساله در روند فرهنگ تغییر مثبت یا منفی ایجاد شود. مسئله بعدی این است که در ایران ۲۶ نهاد متولی امور فرهنگ در کشور هستند.

وی ادامه داد: من چندی پیش در نامه سرگشاده ای که به امامان موقت جمعه تهران آقایان موحدی کرمانی، المهدی و سیداحمد خاتمی نوشتم، توضیح داده بودم که ۲۶ نهاد و سطمان در امر فرهنگ خالت دارند که من به ۱۵ مورد اشاره کرده بودم و هر کدام را با میزان بودجه ای که دریافت کرده بودند، توضیح داده بودم. اولا این نهادها حدود ۳هزار میلیارد تومان در سال بودجه دریافتی دارند که در مقایسه با وزارت فرهنگ و ارشاد که بودجه آن ۷۰۰ میلیارد تومان است یک رقم چندین برابری است. من در این نامه پرسیده بودم که چرا به ۲۶ نهادی که با مسئله فرهنگ سروکار دارند و ردیف بودجه دارند رسیدگی نمی کنید و یا در کارآنها سوال نمی کنید؟ چرا یکبار به سازمان تبلیغات اسلامی و یا سازمان صدا و سیما اعتراض نمی کنید؟ چرا به نهادهایی که شش برابر وزارت فرهنگ و ارشاد بودجه می گیرند نمی خواهید که به شما حساب و کتا ب دهند و بر کارانها نظارت نمی کنید؟

وی تاکید کرد: سوالی که من دارم این است که آیا تا به حال شنیده ایم که مجلس از بنیاد انقلاب اسلامی و یا سازمان تبلیغات اسلامی بپرسد که بودجه های میلیاردی شما به کجا می رود و چه می شود؟ و چرا هیچ کنترلی بر روی بودجه این گروه ها نمی شود؟ چرا انصار و حزب الله و گروه های تندرو که جلوی وزارت فرهنگ و ارشاد به بهانه های مختلف می روند یکبار جلوی این نهادها نمی روند و از اینها پرسش نمی کنند؟ و یا به ارشاد که بودجه آن یک چهارم بودجه سایر نهادها است همیشه رسیدگی بودجه ای می شود که اینمبالغ کجا صرف شده یا نشده ولی هیچ وقت از شورای عالی انقلاب فرهنگی و…پرسیده نمی شود؟

زیباکلام گفت: از طرفی بیایید که قبول کنیم که وضعیت حجاب در کشور ناجور است. من سوالی که دارم این است که کجای قانون اساسی در آن۳۰ اصلی که به کار قوه مجریه نظارت می کند و وظایف قوه مجریه را برمی شمارد اشاره شده که کارویژه دولت کار فرهنگی است. هیچ اصلی به طور مستقیم و غیرمستقیم به وظیفه دولت در زمینه فرهنگی اشاره نکرده است. اما شان نزول نهادهایی که ذکر شده فرهنگی و امورفرهنگی است. در واقع این فشارها به دولت یک جوسازی سیاسی است.

وی خاطرنشان کرد: به دلیل آنکه نتوانستند به دولت در حوزه اقتصاد،سیاست خارجی لطمه بزنند وارد حوزه آموزش و فرهنگ شده اند. اینها درواقع می خواهند با تند کردن فضای داخلی دولت را از رسیدگی به برنامه ها و وعده های خود بازدارند.

استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه در این شرایط بهترین مسئله این است که دولت به این تندرویها وقعی ننهد،گفت: البته دکتر روحانی باید صریح با مردم صحبت کند و بگوید که آیا دولت در قانون اساسی موظف است که همه بار فرهنگی کشور را بر دوش بکشد؟ باید از وظایف این ۲۶ نهاد با مردم حرف بزند. از طرف دیگر من فکر می کنم آن نهادی که باید الان استیضاح شود و پاسخ بدهد ،مجلس است.

زیباکلام گفت: چرا همین مجلس در هشت ساله دوره احمدی نژاد در برابر خطاهای دولت، وزارت فرهنگ و ارشاد و وزارت علوم هیچ عکس العملی نشان نمی داد؟ چرا دولت در برابر خطاهای دولت گذشته سکوت می کرد؟ آیا این همه دلواپسی امروزی واقعی است یا به از دست رفتن پایگاه منافع این گروه بر می گردد. من فکر می کنم که دغدغه تندروها دغدغه منافع فردی-گروهی است نه اجتماع.