چسبندگی در مقابل بازنشستگی!

قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان چند صباحی است از سوی  رئیس‌جمهور روحانی به دستگاه‌های مختلف ابلاغ شده است. طبق این قانون همه افراد بازنشسته شاغل در دولت یا نهادهای عمومی غیردولتی موظف بودند تا ۲۰ آبان ماه پست خود را ترک کنند.

البته این قانون شامل استثناهایی هم می‌شود. «مقامات مذکور در ماده (۷۱)((وزرا و معاونین وزیر و …) قانون مدیریت خدمات کشوری و هم‌ترازان آن‌ها و ایثارگران، فرزندان شهدا و جانبازان هفتاد درصد (۷۰%) و بالاتر، نیروهای مسلح، وزارت اطلاعات و دارندگان اجازات خاصه مقام معظم رهبری از شمول این قانون مستثنا می‌باشند»

آن‌گونه که از شواهد پیداست خیلی از این مدیران بازنشسته دوست ندارند، صندلی مدیریت خود را رها کنند و خانه‌نشین شوند. روزنامه شرق در گزارشی نوشت: « رئیس یکی از صندوق‌های بزرگ بازنشستگی کشور برای بازنشسته نشدن، ۲۶ میلیون داد تا ۳ سال سابقه‌اش پاک شود»

معلوم نیست این صندلی مدیریت چه چسبندگی دارد که مدیران بازنشسته حاضر نیستند تن به این قانون بدهند و دل از کار بکشند.

شاید آن‌ها بگویند ما عاشق خدمت هستیم و دوست داریم با هر سنی برای ایران و مردمش کارکنیم. البته که ما باور نمی‌کنیم.

معمولاً بسیاری دوست دارند با توجه به سال‌هایی که کارکرده‌اند، بازنشسته شوند و چند صباحی را در آرامش زندگی کنند. مدیران در ایران اما همیشه دوست دارند سرکار باشند.

اگر قرار به خدمت بود تا امروز به‌اندازه کافی به کشور خدمت کرده‌اید، لطفاً اجازه بدهید که دیگران هم از فرصت خدمت به کشور استفاده کنند. به خدا که خدمت فقط در نشستن در صندلی مدیریت نیست.

سال‌هاست چرخه مدیریت در کشور در حال دور خوردن بین چند مدیر ثابت است. مدیرانی که دوست ندارند حالا هم صندلی خود را ترک کنند.

اجازه بدهیم مدیران تازه‌نفس با تفکرات نو وارد صحنه شوند و حرف‌ها تازه بزنند و کارهای جدید کنند. حتی می‌شد این قانون را شامل وزرا هم کرد. برخی از آدم‌ها سال‌هاست وزیر هستند و چه خوب می‌شد جای خود را به دیگران می‌دادند.

کسی نمی‌گوید این افراد به‌طورکلی از صحنه مدیریت کشور حذف شوند. این با عقلانیت همخوانی ندارد. این مدیران بازنشسته می‌توانند به‌عنوان مشاوران مدیران تازه‌نفس کار کنند و به آن‌ها برای پیش برد اهداف خود کمک کنند. البته مشاورت احتیاجی به حقوق، مزایا ندارد. چون آن‌ها حقوق بازنشستگی خود را می‌گیرند.

آن‌ها می‌توانند به بخش خصوصی هم بروند و تجربه خود را دراختیار این بخش‌ها بگذارند.

امیدواریم این مدیران به قانون احترام بگذارند و به دنبال راه‌هایی برای دور زدن این قانون نباشند. گفته می‌شود خیلی‌ها به دنبال افزایش میزان جانبازی خود هستند تا کرسی مدیریت خود را حفظ کنند.

جای شگفتی نیست که کارکنانی در مشاغل میانی و فنی به خاطر سختی کار به دنبال بازنشستگی پیش از موعد یا قرار گرفتن در شمول مشاغل سخت و زیان‌آور باشند و مدیرانی با خروار خروار ادعای کار سخت و توان‌فرسا دل نکنند و بخواهند بمانند؟!