کاش شاگرد مکانیک شده بودم

محمد ژیان پور:

شنیدیم این روزها علی خسروی پویا قهرمان جهان در رشته پرس برای رقابت‌های قهرمانی جهان در مسکو روسیه آماده شده بود ولی به دلیل عدم‌حمایت مالی از او جهت حضور در این رقابت‌ها ـ علیرغم تمرینات سختی که در این چندماهه اخیر داشت ـ از اعزام به این رقابت‌ها بازماند.

ماجرایی که تأمل بسیاری دارد از مسئولانی که به این نخبگان ورزشی شهر هیچ توجهی ندارند!

***

* بخواهیم شما را معرفی کنیم چه باید بگوییم؟

علی خسروی پویا هستم در رشته بدن‌سازی و شاخه تک پرس سینه فعالیت دارم. از سال ۱۳۷۵ شروع به کار در این رشته کردم و تقریباً حدود ۱۴ سال است که به‌صورت تخصصی پرس سینه کار می‌کنم. در این مدت مقام‌هایی به دست آوردم از جمله قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۵ مسکو، قهرمانی تورنمنت ترکیه در همان سال، قهرمانی رقابت‌های اوراسیا (اروپا و آسیا) در سال ۲۰۱۷ و چهارده دوره قهرمانی کشور و دو دوره اورالی (قهرمان قهرمانان) ایران.

رکوردهایی هم هست که من تا حالا موفق به ثبت شدم؛ در سال نودویک ۳۴۰ کیلوگرم سنگین‌ترین وزنه تاریخ ایران را زدم البته در تمرینم وزنه ۴۱۰ کیلوگرم را هم زده‌ام ولی متأسفانه به خاطر کمبودها و شرایطی خوبی که تا الآن فراهم نشد، من هنوز نتوانستم رکوردی که توانایی‌اش را در خود می‌بینم ثبت کنم.

ما در سبزوار پتانسیل خیلی بالایی در این رشته داریم، ولی متأسفانه فاقد لوازم استاندارد هستیم. ما حداقل یک میله استاندارد (وزنه استاندارد یا میز استاندارد) در شهر نداریم و این‌طوری شرایط خیلی سخت و خیلی خطرناک بوده حتی خطر مرگ هم در تمرینات ما وجود دارد. (اگر اصول و استانداردها رعایت نشود)

* وضعیت رشته پرورش‌اندام را در سبزوار چطور دیدید؟

متأسفانه نمی‌دانم چه دستی در کار است که به آن صورت به آن پرداخته نشده و آن طوری که شایسته هست دیده نشده. ولی شما توجه کنید از هر ۱۰ تا جوان حداقل ۷ یا ۸ نفر درگیر باشگاه بدن‌سازی هستند. به‌طور مثال مسابقات اخیر پرورش اندام که در سبزوار برگزار شد اگر دقت کنید می‌بینید سالن این‌قدر شلوغ بود که مجبور شدند بر اثر ازدحام جمعیت درها را ببندند.

ما هم‌اکنون ۳۸ باشگاه فعال در سبزوار داریم. هر باشگاه حداقل، ۲۰۰ ورزشکار دارد یعنی چیزی نزدیک به هشت هزار نفر در سبزوار در این رشته فعالیت می‌کنند که همین خودش نشان‌دهنده این است که در این رشته چه پتانسیلی در شهرمان داریم.

* چه پیشنهادی دارید برای ارتقاء رشته پرورش اندام در سبزوار؟

متأسفانه این رشته، یک رشته‌ای است که رسیدگی کامل به آن نشده؛ ما قهرمان‌های زیادی در سبزوار داریم که فوق‌العاده عالی هستند ولی متأسفانه به آن‌ها رسیدگی نمی‌شود و همیشه مشکل حامی مالی دارند. اگر این معضل در سبزوار حل بشود شک نکنید از همین شهرستان قهرمانان زیادی به مقام‌های آسیایی و جهانی دست پیدا می‌کنند.

* تا الآن چه ارگان‌هایی از شما حمایت کردند؟

مؤسسه ثامن‌الحجج، در ابتدا از بنده حمایت مالی کردند و دو دوره من را به مسابقات فرستادند. همچنین شرکت سیمان جناب قائمی که همین‌جا از زحمات ایشان تشکر ویژه دارم در سال‌های اخیر از من حمایت کردند.

به خاطر مشکلات مالی که تا الآن داشتم، مسابقات زیادی در پیش داشتم ولی نتوانستم اعزام بشوم اخیراً مسابقات قهرمانی جهان در کشور روسیه اواخر تیره ماه برگزار می‌شود که به دلیل عدم وجود حامی مالی، علیرغم تمرینات منظمی که داشتم امکان حضور در این رقابت‌ها به وجود نیامد.

امسال همچنین تورنمنت‌ها مختلفی همچون منچستر، امارات و فرانسه را در پیش دارم ولی به دلیل نبود حامی مالی امیدی برای حضور در آن‌ها نخواهم داشت.

هزینه تغذیه من با یک آدم عادی بسیار فرق می‌کند و حدود روزانه صد هزار تومان است. به‌جز این علاوه بر مکمل‌ها، ویتامین‌ها و داروها هست که با احتساب آن‌ها روزانه میانگین ۱۵۰ هزار تومان برای آمادگی روزانه نیاز دارم.

البته این هزینه‌ها کاملاً با خودم‌ است و ما حداقل‌ها را از مسئولین می‌خواهیم و انتظاری که داریم این است که اسپانسری برای ما پیدا بکنند که تنها هزینه رفت‌وآمد من رو به مسابقات بدهد و نبود همین مسئله باعث دلسردی من شده است.

* چه شد علاقه‌مند به این رشته شدید و به سمت این رشته گرایش پیدا کردید؟

خیلی به‌صورت اتفاقی بود من یک مدت کشتی کار می‌کردم خدمت استاد عزیز آقای فروزان. یک روز اتفاقی در مسیرم یک جایی را دیدم که شلوغ است و متوجه شدم که باشگاه بدن‌سازی است. رفتم و دیدم یک سری مسابقات پرس سینه در حال برگزاری هست. از همان زمان باشگاه کشتی را کنار گذاشتم و علاقه‌مند این رشته شدم، علیرغم اینکه پدرم خیلی مخالف بود. بااین‌حال کشتی را کنار گذاشتم و سمت این ورزش آمدم و خوشبختانه یا متأسفانه در این رشته ماندم. من اگر کشتی را ادامه می‌دادم خیلی در رشته کشتی به خاطر توجه ویژه‌ای که به آن می‌شد موفق ‌بودم ولی متأسفانه این اتفاق نیفتاد و راه برگشتی هم ندارم.

* تا حالا پیش آمده از این‌که به سمت این ورزش آمدید پشیمان شده باشید؟

با این شرایط بله، واقعاً پشیمان هستم. الآن متأهل هستم و یک فرزند پسر دارم. متأسفانه بعدازاین همه مدت هنوز یک‌خانه مستأجری دارم. هزینه‌ها بالا است و با یک حقوق کارمندی ما نمی‌توانیم زندگی را بگذرانیم. ورزش حرفه‌ای خیلی پرهزینه است. ما علاوه بر هزینه خانواده هزینه پروتئین، دارو و مکمل‌ها راه هم داریم. بارها اتفاق افتاده که تصمیم گرفتم کلاً این رشته را رها کنم؛ ولی بعد از بیست سال در نقطه عطف هستم و نمی‌توانم و از لحاظ روحی به هم می‌ریزم. ولی در مجموع پشیمان هستم و می‌گویم ای‌کاش به جای این‌که بیایم سمت ورزش، یک شاگرد مکانیک شده بودم و حداقل می‌توانستم یک استادکار باشم و یک هزینه و درآمد برای خودم کسب می‌کردم. متأسفانه الآن همه این مدال‌ها را جمع کنید و تا نانوایی بروید یک دانه نان به شما نمی‌دهند.

* بدترین و بهترین اتفاق ورزشی‌تان؟

بهترین اتفاق همان مسابقات جهانی روسیه بود که عنوان قهرمانی جهان را به دست آوردم. بدترین اتفاق هم در تمرینات بود که یک وزنه حدوداً ۳۲۰ کیلوگرمی روی صورتم افتاد و باعث دررفتگی فک و پارگی لثه و جابه‌جایی دندان‌هایم شد. ورزش این اتفاقات را دارد. از این اتفاقات زیاد برایم افتاده و نمی‌شود گفت که بد هم هست! این‌ها شیرینی ورزش است؛ اما متأسفانه ورزش ما را از زندگی عقب انداخته است.

* در تمریناتِ روزانه چند کیلو وزنه می‌زنید؟

ما حدوداً در تمرینات، روزانه حدود چهار و نیم تا پنج تن وزنه جابه‌جا می‌کنیم.

* توصیه‌تان به کسانی که می‌خواهند وارد این رشته شوند؟

این ورزش یک ورزش سودآور برای باشگاه‌ها است، توصیه من این است که با شناخت کامل وارد ورزش شوند و هر دارویی که می‌گویند را استفاده نکنند. متأسفانه اکثر این مکمل‌ها و داروهایی که بدون شناخت کافی و غیرکارشناسانه برای ورزشکاران تجویز می‌شود آسیب‌های زیادی در درازمدت برای ورزشکاران دارد.

* در باشگاه سبزوار مسئله دوپینگ هم وجود دارد؟

نمی‌شود گفت نه، ولی اکثر باشگاه‌ها سالم کار می‌کنند. باز هم در تمام رشته‌های ورزشی این قضیه هست. انشاا… باشگاه‌ها به سمتی بروند که قدر سلامتی بچه‌ها را بیشتر بدانند.

* صحبت پایانی‌تان؟

تشکر ویژه باید داشته باشیم از جناب خیری رئیس امور انتقال و بهره‌برداری سبزوار و آقای مصدق، مدیر امور برق ناحیه شمال. اگر حمایت این بزرگواران و مساعدتی که جهت حضور من در مسابقات داشتند نبود من این مسابقاتی که تاکنون شرکت کرده‌ام را هم نمی‌توانستم بروم. تشکر ویژه را داریم از مجید نصرالله زاده رئیس اداره ورزش و جوانان سبزوار، جناب کلاته رئیس هیئتمان، افرادی هستند که من را حمایت می‌کنند. حالا یک مقدار نامهربانی‌ها در این رشته هست که خدمتتان عرض کردم و امیدوارم دیدگاه مسئولان نسبت به این رشته عوض شود برای ما که درست نشد ولی امیدوارم برای نسل آینده این مشکلات حل بشود.

تشکر ویژه هم باید داشته باشم از خانواده‌ام، این ورزش انفرادی، اسمش انفرادی است ولی مثل رشته‌های دیگر حمایت از طرف خانواده برای رسیدن به موفقیت باید باشد. به خاطر مسابقات و اردوهایی که می‌روم مدت‌ها در کنار خانواده نیستم و در این فرصت خانم بنده اگر با من همکاری لازم را نداشتند، با وجودی فرزندی که دارم کسب این عناوین برایم میسر نبود.

من از سال ۷۵ در این رشته شروع به کار کردم. حدود ۲۲ سال می‌شود؛ شاگردهای بنده الآن اکثراً باشگاه‌دار هستند ولی من به خاطر مشکلات مالی که برای شرکت در مسابقات داشته‌ام، هنوز نتوانستم بعد از ۲۲ سال یک باشگاه ورزشی از خودم داشته باشم. خواهشم از مسئولان شهر این است که حداقل یک وام کم درصد برای من درست کنند که بتوانم باشگاه داشته باشم و باتجربه‌ای که در این سال‌ها کسب کردم جوانانی آینده دار را پرورش دهم.