هنر خوار شد، جادویی ارجمند!

وحید ششتمدی

چند دقیقه ویدیویی که از صحبت‌های تلخ داریوش مهرجویی، این روزها در فضای مجازی منتشر می‌شود، حکایتی است تلخ و مشتی است نمونه خروار، از وضعیت فرهنگ و هنر در جامعه امروز ما!
یکی از مهم‌ترین کارگردان‌های سینمای ایران، چنان از ته دل رو به دوربین حرف زد که نمی‌شود آتش نگیریم! آدمی را می‌مانست به آخر خط رسیده! اهل هنری که چندان آزارش داده‌اند که می‌گویند این سینه من! می‌خواهید بکشید! ولی حقم را می‌گیرم! هنرمند به ته خط رسیده!
مهرجویی سابقه قوی داشت و نامش مشهور شده بود! برای همین حداقل این ناله‌های حق‌خواهی او شنیده شد! مهرجویی پایتخت‌نشین بود و به شبکه‌ای مؤثر از رسانه‌ها اتصال داشت تا پژواک صدایش بپیچد! اما این ضجه‌های مظلومانه، سال‌هاست در کوچه پس‌کوچه‌های شهرستان‌های بی ترییون فریاد زده شده، اما چیزی شنیده نشده!
چه بسیار تئاترهایی که با وجود طی کردن مراحل قانونی، بعد از کلی تمرین ناگهان لغو مجوز شده‌اند، چه گروه‌های موسیقی که در دقیقه قبل از اجرا، اجازه حضور نیافته‌اند و چه بسیار نویسنده که بنرهای مراسم رونمایی کتابشان پایین کشیده شد و مثل صدها برنامه فرهنگی و هنری دیگر، مهر خوردند که: «لغو»!
جریان ممیزی و لغوها حتی صدای میرشکاک را هم سال پیش درآورده بود و گفته بود در دنیایی که بچه‌ها حتی به فلان دسترسی دارند، ممیزی کتاب شعری که پانصد نسخه هم تیراژ ندارد، چه حکایتی است ….
سرزمین سرشار از مفاخر ادبی و فرهنگی خودمان، دیار سربداران را چه بگوییم؟ چه می‌توانیم بگوییم؟ از کدام مقام مسئول گله کنیم که بعدش خودمان را پیش آن مقام نبرند برای امضای «توبه‌نامه»؟
همین دیار خودمان، زادگاه آقای رمان فارسی است، نامش در کنار تمام بزرگان تاریخش، به نام یکی از مهم‌ترین و مشهورترین نویسندگان زنده حال حاضر پیوند خورده! اما آیا می‌توانیم یک جشن امضا دعوتش کنیم به شهر خودش؟ می‌توانیم رونمایی کتاب جدیدش را با حضور خودش بگیریم؟ یاد تجربه‌ها که می‌افتیم … حق هم دارد اگر خودش قهر کرده باشد با این دیار!
باز یاد حکایت تکراری شورایی می‌افتم که نام «فرهنگ عمومی» را یدک می‌کشد! یاد اعضایی از آن که قرار بود فعالان فرهنگی و هنری و نماینده مطبوعاتشان! یاد مواضع این‌ها … و مصوبات …
مهرجویی درد مشترکی را فریاد زد که دیگران یا جسارتش را نداشته‌اند بگویند یا اگر گفته‌اند شنیده نشده‌اند!
مجلس ختم این فرهنگ و هنر را باید برگزار کنیم …