صادق هدایت را خوشبختانه نمی‌توان از تاریخ ادبیات و فرهنگ ایران حذف کرد، با تأسف بسیار اگر از آقای افخمی چشم بپوشیم اتفاق خاصی در تاریخ سینما و فرهنگ این مملکت نمی‌افتد. در چند روز گذشته ویدیویی از بهروز افخمی در مصاحبه با برنامه «رادیکال ۳» شبکه ۳ تلویزیون بسیار جنجال‌برانگیز شده و اظهارنظر افخمی
«باورم نمی‌شود که ناهار مجلس سلف سرویس با چند نوع کباب، خورش، جوجه، کشک بادمجان (که ظاهراً دیر رسیده بودم و تقریباً تمام شده بود)، چند نوع سالاد، دلستر، دوغ و میوه باشد!» شرایط کشور عادی نیست. به گفته مسئولان در وضعیت جنگ اقتصادی قرار داریم. آمریکا کمر به تحریم ایران بسته است و تلاش
تولیدات خبرگزاری‌های بزرگ در گذشته‌های نه‌چندان دور و استفادۀ مطبوعات از آن دسته از تولیدات باعث شده بود که نحوۀ نگرش و برداشت مردم نسبت به رویدادهای جهانی متأثر از آن باشد. به‌نوعی باعث شد تا در شکل‌گیری و بازتاب اندیشه‌های آنان در خصوص رسانه‌ها بیش‌ترین تأثیر را بگذارد؛ اما به‌تدریج و با سیر تکاملی
خوب یادم می‌آید حدود بیست و اندی سال قبل، صدایش برای ما به یک موسیقی کلامی تبدیل شده بود، از کسی می‌گویم که کارش صبح و ظهر و شب نداشت، صدای خش‌دارش را ته حلقش می‌انداخت و داد می‌زد نمکیه… نمکی… وقتی صدایش را می‌شنیدیم بیشتر بچه‌ها، از خانه‌ها بیرون می‌آمدند و خودشان را به
پیش‌تر پارک‌ها و بوستان‌های این شهر، محلی برای گذران اوقات فراغت و تفریحات سالم خانواده‌ها و جوانان به شمار می‌رفتند. هوای خوب، منظره زیبا، گل‌هایی که با رایحه‌شان فضا را خوش‌بو و دل‌انگیز کرده بودند و… امروز البته هوای خوب و منظره زیبای پارک‌ها سر جایشان هستند؛ فقط گل‌هایی که قبلاً در پارک‌ها بود، کمی
دلم با آن‌هاست که در اردیبهشت ۹۶ امیدوارانه شعار می‌دادند «ما از مشهد نمیریم، مشهد رو پس می‌گیریم»! حالا کوه را هم از آن‌ها دارند می‌گیرند! یکی از فصل مشترک‌های بسیاری از مبارزان پیش از انقلاب «کوه» است. شاید در کنار «مسجد» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کانون‌های شکل‌گیری مبارزات علیه رژیم پهلوی بشود از «کوه»
نگاه ما به منابع آب در سبزوار بزرگ پرداختن به معضلات ناشی از کمبود آب در ابعاد ملی، منطقه‌ای و یا محلی نیست بلکه هدف، بررسی جنبه‌های معنوی و ماهیتی آب به‌عنوان یک عنصر آرامش‌دهنده روح و روان و بسترساز فعالیت‌های اکوتوریستی است. در این خصوص آگاهی از موقعیت رودها و حواشی آن‌ها، چشمه‌ها، آبشارها
زن‌های ایرانی به ورزشگاه رفتند، در کنار مردان فوتبال دیدند، تشویق کردند، خوشحال شدند، حسرت خوردند و به خانه‌های خود برگشتند بدون اینکه اتفاق خاصی بیفتد. ۸۰۰ زن ایرانی البته به‌صورت دست‌چین شده به استادیوم آزادی رفتند. ۲۰۰ تماشاگر زن هم که به‌صورت خودجوش به ورزشگاه آمده و پشت در مانده بودند در اواسط بازی به سکوهای
هوا کم‌کم رو به تاریکی می‌رود و رفت‌وآمد خودروها در خیابان‌های شهر بیشتر می‌شود، مدت‌هاست ذهنم درگیر گزارشی است، این بار نه از جنس آن دست گزارش‌هایی که تاکنون گرفته‌ام. راستش خجالت و ترس اتفاقات بعدازآن چندان رغبتی برای ورود به این موضوع به من نمی‌دهد. درهرحال؛ بالاخره پس از ساعت‌ها کلنجار رفتن با خودم؛
تجربه کشورهایی که در راه توسعه گام برداشته‌اند حکایت از آن دارد که اجرایی شدن و پیش‌برد برنامه‌های توسعه بیش از هر موضوعی نشانه‌های روشن پیوستگی و دنباله‌دار بودن مسائل مربوط به توسعه و اجرای آن با توجه به سیاست‌های کلی و میانی است، پازلی که هر بخش آن به قسمت دیگر مرتبط است. تاریخچه