داخل اتاق ایستاده بود، با گوشی همراه صحبت می‌کرد: «الآن جاده مشهدم، باشه برگردم حتماً. راستش را بخواهی یه هفته مشهد می‌مونم. دروغ چرا، شاید هفته دیگه برگردم. دروغ نباشه کسی خونه نیست، وگرنه می‌گفتم برات بیارن.» شنیده‌ایم که دروغ، دروغ می‌آورد. دروغ هرچند کوچک زمینه‌ساز دروغ‌های بیشتر و بزرگ‌تر است. حتی به کار بردن

حرف‌های دیگری را می‌خواستم بزنم؛ اما ماجرا، چنان غم و بغضی را روی دلم تلنبار کرد که از نوشتن هر چیز دیگری جز این پشیمان شدم! یادم هست درجایی، مسئولان شهرستان همراه آقای فرماندار آمده بودند در مسجدی و به خواسته‌های مردم پاسخ می‌دانند. فردی از روی ناآگاهی و عدم تسلط روی آنچه می‌گوید، نکته‌ای

آب… پایان این قرن، احتمالاً میلیاردها نفر با بحران آب دست‌به‌گریبان خواهند بود و این مایه حیات می‌تواند عامل نامرئی بس یاری از اختلافات باشد. آب کافی یعنی تأمین اکسیژن خون که به عضلات منتقل می‌شود. مصرف منظم آب به مغز کمک می‌کند تا دمای بدن را کنترل کند. برای حفظ رطوبت چشم‌ها، بینی و

بیشتر ما موتورسوارانی را می‌بینیم که در پیاده‌رو اقدام به موتورسواری نموده و با سرعت زیاد و بدون توجه به نقض حقوق دیگران علاوه بر ایجاد آلودگی صوتی زیاد، سلامتی و جان دیگران را به خطر می‌اندازند. در این حال تنها عکس‌العمل ما به‌عنوان یک عابر پیاده چه خواهد بود؟ معمولاً به‌منظور رفع عصبانیت و

راویان اخبار و طوطیان شکرشکن شیرین‌گفتار، سر مطرح کردن این مبحث با هم اتفاق‌نظر ندارند. تا جایی که ما یادمان مانده، در قدیم این دو، در گفتن حکایت‌ها و نتیجه‌گیری‌ها و پندهای آموزنده، با هم همراه و همدل بودند. حالا، کار دنیا به جایی رسیده که حتی این دو آبشان با هم به یک جوی

کوتاه و مختصر عرض می‌کنم. از فعالیت‌های اخیر شهرداری محترم سبزوار در بازگشایی کمربندی شمال و بهسازی بافت توحیدشهر قدردانی می‌کنیم و امیدواریم که هرچه زودتر نتیجه آن برای توسعه شهر پدیدار شود. قطعاً این کار از دیگر تحرکات بنیادی‌تر و اثر آن پایدارتر خواهد بود. امید است که همواره وسیع‌ترین زوایا و پایدارترین نتایج،

۱) زن ۲) مرد ۳) هر آن‌که باتقواتر است ابتدا کمی در مورد فعالان حوزه زنان صحبت می‌کنم. (البته منظور من آن دسته افراد است که در مسیر تعادل قدم برمی‌دارند). این دسته از افراد در واقع به دنبال احیای حقوقی هستند که در گذشته و به دلایل متعددی از زنان سلب شده، درحالی‌که از

قبل‌تر هم نوشته بودم از اینکه ما سبزواری‌ها، مشهور شدنمان هم یک‌جوری است! یا با خبر تصادفی که چند ده نفر داخل آن کشته شده‌اند مشهور می‌شویم یا نام شهرمان به خاطر اعدام در استادیوم، تیتر خبرگزاری‌های جهان می‌شود، یا به خاطر اخاذی جنسی نوجوان ۱۲ ساله یا به خاطر تجاوز گروهی یا به خاطر

آن چنان که شنیده‌ایم ـ راست و دروغش پای خودشان! ـ صاحب‌نظران و متخصصان معتقد هستند در دنیای مد، همه‌چیز به عقب برمی‌گردد. یعنی هر ده یا بیست سال ـ شاید هم بیشتر ـ تمام چیزهای قدیمی دوباره مد می‌شود. مثلاً ممکن است شلوارهای پاچه‌گشاد و اِپل‌های سرشانه و خط ریش‌های چکمه‌ای و ابروهای پاچه‌بزی

بالاخره تقویمی که هر روزش به نام چهار یا پنج تا قشر و چهار یا پنج تا شغل نامگذاری شده به ۱۷ مرداد رسید و روز عجیبی به اسم خبرنگارهای عجیب! این روزها در واقع فایده خاصی ندارند و بعضی از مناسبت‌ها حتی توهین‌آمیز هستند. به عنوان کسی که اساساً با تقویم‌گرایی مخالف هستم، این