سال اول که دانشگاه شهری دور از زادگاه قبول شده بودم، حس غربت عجیبی هر روز سراغم می‌آمد. تجربه‌ای که معمولاً دانشجویان راه دور، در چند ماه اول با آن دست به گریبان‌اند.

این روزها بسیاری از افراد شده‌اند کپی یکدیگر، اگر بخواهیم فارسی بگوییم، بهتر است بنویسیم همه دارند از یکدیگر گرته‌برداری می‌کنند.

از فوت مرحوم مهسا امینی تا الآن، علاوه بر بسیاری خیابان‌ها و شهرها، فضای رسانه و خبر نیز حسابی ملتهب و آشفته بوده است. رسانه‌های رسمی که از بودجه عمومی تغذیه می‌کنند، در عمل نتوانسته‌اند با تأمین محتوای مورد نیاز برای جامعه، فضا را مدیریت کنند.

هفته گذشته گذشته به شکل شگفت‌انگیزی ناگهان متوجه خبر سفر وزیر میراث فرهنگی به سبزوار شدیم، آن هم بعد از اینکه جناب وزیر در معیت دو نماینده آمده بود و رفته بود!

ماجرای مرحوم مهسا امینی و موج خشمی که پس از آن کشور را فراگرفته، منتهی به جریانات اعتراضی در شهرهای مختلف کشور شد و امروز، این ماجرا ابعاد گسترده‌تری پیدا کرده است.

مهران صولتی

این تصمیم به نظر، تا حدودی خطرناک می‌رسد. یک آتش‌نشان، حدود ۱۲ ساعت شیفت خود را داخل اتاق نگهبانی است و طبیعتاً باید یک زندگی نرمال را در این مکان داشته باشد.

مردمِ این شهر و تمام شهرستان‌های منطقه، به این روحِ بزرگ ادای احترام کردند. همدردی و همراهیِ انسانیِ شهروندان به انسانی که جانش را در قلۀ جوانی، فدای امنیت می‌کند، به شکلِ محسوسی قابل رؤیت بود.

روایت نگاریِ یک خبرنگار

مدیران محترم! زمان حل بحران‌های انباشته‌شده فرارسیده است.