صرف دیدن و خواندن کاریکلماتورهایش، گرمت می‌کند. هر جور خواستم برای عکس گرفتن انرژی گذاشت و ژست گرفت. خیلی راحت پذیرفت که چنددقیقه‌ای با او باشیم. می‌گفت: شوخی پیر شدیم و جدی می‌میریم! سوگخندی بالاتر از این؟ می‌گفت: فرزند سومم که به دنیا آمد چهارپایه تابوتم کامل شد! می‌گفت: بعضی از مدیران با طناب ارزشیابی

همکار محترم جنابِ آقای جوکار ضمن عرض سلام و خسته نباشید با توجه به بررسی نمودار مقایسه میانگینِ نمرات نوبت اول، متأسفانه میانگینِ نمراتِ کلاسِ ۳۷۱ در درسِ تاریخ ادبیات پایین‌تر از حد مورد انتظار می‌باشد. لذا خواهشمند است علل این مهم را کتباً تا تاریخ ۱۲/۱۲/۱۳۹۳ جهتِ ارائه به اداره آموزش‌وپرورش، به دفترِ آموزشگاه

سبزواریان – اسماعیل جوکار: اولین باری که استادِ فرزانه، صاحبِ آن همه قول و غزل، شادروان محمد رضا شاهرخی را از نزدیک زیارت کردم در دبیرستان شاهد شش بود. به جای خواهرم که در آن موقع کسالت داشت، مراقبتِ امتحاناتش را به جای می آوردم. روزی بعد از اتمام امتحان، معاون دبیرستان، خبرِ واریزِ اضافه

معلّم چو کانونی از آتش است  //  همه کارِ او سوزش وسازش است نه از کس امید ونه از کس هراس  //  نخواهد بجز دیده ی حق شناس همکار ارجمند دبیر محترم ریاضی! شما که بحمدالله سرتان، در حساب وکتاب است و با یک حساب سر انگشتی ،جامعه ی معلّمین را به انضمام دانش آموزان،

سبزواریان: مهندس امین کابلی پهلوان شهرمان در مسابقات پاورلیفتینگ، رشته‌ی پرس سینه‌ی قدرتی، با کسب مدال طلا در وزن ۱۰۰ کیلو گرم صبح امروز با مشایعت دوستان و آشنایان به سبزوار بازگشت. به گفته‌ی امین کابلی، این مسابقات برون مرزی توسط آقای استخری (رئیس کمیته‌ی راو پاورلیفتینگ جمهوری اسلامی ایران و نماینده ی فدراسیون جهانی

گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر //  آری شود، ولیک به خون جگر شود …معضلی که ریشه‌ های سرطانی‌اش در تار و پود شهرمان جا کرده و آن بی توجّهی مسؤولین امر است نسبت به رویدادهای جاری در شهر، به گمانم عمدی در کار است که به این راحتی چشم خود را می‌بندند